Οι άγγελοι πετάνε, φωτογραφίζουν στιγμές και στα όνειρα τους τις μεταφέρουν και ταξιδεύουμε μαζί. Δευτέρα, 14 Μαΐου 2012. Πάνω από ένα χρόνο μετά την τελευταία μου ανάρτηση, επιστρέφω με φωτογραφίες, λίγο πριν φύγω μόνιμα από αυτή την πόλη, που τα τελευταία 6 χρόνια έχει συνδεθεί με τη ζωή μου. Το είχα πει άλλωστε, αυτό το ιστολόγιο πάντα θα έχει χώρο για φωτογραφίες. Αυτά είχε να γράψει η. Παρασκευή, 18 Μαρτίου 2011. Καιρό έχω να γράψω εδώ, ε;.

Και ο ρουχλας ειναι λα. Περπατώ εις το δάσος, ψάχνοντας απεγνωσμένα τον πούστη τον Λύκο. Τρικυμία εν κρανίω, ηρεμία στο πέλαγος. Αιθεροβάμων και μαζοχιστής, πούστη Λύκε θα σε βρω. Friday, January 22, 2010. Monday, December 21, 2009.

When you were here before. Your skin makes me cry. You float like a feather. I wish I was special. I want to have control. I want a perfect body. I want a perfect soul.

Saturday, October 11, 2008. Κάθε τέλος, μια καινούρια αρχή. Αποφάσισα να μετακομίσω, διαδικτυακά! Ίσως προσωρινά, ίσως και όχι. Αφού λοιπόν διέκοψα βιαίως το τελευταίο και καλύτερο κομμάτι των διακοπών μου στα Τρίκαλα για να γυρίσω να διαβάσω για τη ρημάδα την εξε.

Γιατί τα όνειρα πρέπει να ζούνε και τη μέρα. Γιατί η μέρα σε κάνει να βλέπεις τα πράγματα αλλιώς. Θα έχετε δει πως τελευταία δεν γράφω πολύ. Η δικαιολογία πως δεν έχω χρόνο είναι μέσες άκρες ψέμα. Μπορεί να έχω λιγότερο χρόνο από παλιά, αλλά εξακολουθώ να γράφω. Δεν έχω χρόνο και κυρίως διάθεση να βρω τι μπορώ και τι δεν μπορώ να γράψω. Να φιλτράρω τα κείμενα μου. Όταν άρχισα να ψάχνω τα ιστολόγια, έπεσα στο ιστολόγιο ενός ομολο.