Piątek, 24 lipca 2015. Dziś przychodzę z odpowiedzią na nominację do LBA od Libresca.

Poniedziałek, 17 sierpnia 2015. Muzyka- rosyjski ska-punk, mi bardzo przypomina Koniec Świata. Posłuchajcie sobie, bardzo miłe dla ucha. Poważniejszy post w przygotowaniu, więc ten to tylko taki znak życia. Przez cały ostatni tydzień żyłam zupełnie innym rytmem, bo siedziała u mnie Legendarna Garowa, oczywiście z garami, na jeden dzień też sprosiłam różnych znajomych, którzy mi akurat wpadli pod rękę, potem były koncerty, i rozumiecie- nie było mnie w internecie, bo żyłam.

Dołączyło do nas kilka osób! To bardzo dobrze. Żywię nadzieję, że za kilka miesięcy będzie nas jeszcze więcej, a moja inicjatywa się rozwinie. Środa, 1 lipca 2015. Mam nadzieję, że w tym miesiącu ktoś jeszcze do nas dołączy.

Ponieważ opowiadanie jest w trakcie pisania i rwania włosów z głowy postanowiłam pokazać druga odsłonę Sztuk. A teraz przechodzę do rzeczy! .

170 Dużo gór, czyli uroki Słowenii cz. II! Wiem, że z tej Słowenii wróciłam już dość dawno i przepraszam za takie opóźnienie, jeśli chodzi o tą drugą część relacji, ale jakoś najpierw nie mogłam się za to zabrać, następnie byłam chora, a jeszcze później nie miałam żadnych zdjęć ;-;. Pierwszą część możecie zobaczyć tutaj. Gdyby nie chmury, byłoby jeszcze piękniej! Zdjęcie Agaty, chyba moje ulubione. Taka duża góra i taka mała Ola.

Ostatnimi czasy doszłam do wniosku, dosyć oczywistego, acz smutnego, że dawno nie było na tym blogu żadnej recenzji. Okazja do zmienienia tej sytuacji nadarzyła się szybko, ponieważ przeczytałam ostatnio dwie pozycje stanowczo warte ocenienia. Zastanawiałam się, którą wybrać, na szczęście nie jakoś długo- pomogła mi w tym Tutti. Tak, teraz jest ta chwila, w której można klaskać.

Dzisiaj przyszła pora na początek z kategorii b. Balonik się jakoś podejrzanie obciął.

Czwartek, 4 czerwca 2015. Decyzja bez większego sensu, ale niech już będzie! Witam, cześć i czołem! Akcja rozgrywa się w drewnianej ogromnej chacie, gdzie z niewiadomych przyczyn wybudowano niegdyś aulę. Pod sceną w tejże auli zbiera się maleńkie grono bloggerów. Zza kulis wyłazi rozczochrany jegomość, ściskając w spoconych dłoniach teczkę. Zebraliśmy się tutaj, by. no właśnie, dlaczego? Zdaje się, że zwyczajnie. Nie wiem tylko jak to powiedzieć.