Po części o mnie, po części o tych, których kocham, po części o tych, których mijam i utracić nie chcę bezpowrotnie. O kolorach życia i prawdzie. Wtorek, 22 listopada 2011. Wiem, że wielu osobom, które tu trafiały, ten blog przynosił ukojenie i nadzieję.

Jeszcze gładzi dłonią szorstkie pukle na grzbiecie owiec, jeszcze ciągnie je za sobą przywiązane do zardzewiałego łańcucha, jeszcze wbija palik w świeżą trawę. A ona jeszcze zbiera drewno na głazach przylądka Pern, na wyspie Ouessant nie ma żadnych drzew, po opał chodzi się nad ocean. Sztorm był łaskawy, naniósł gałęzi, jeszcze trzeba je powiązać i zanieść do domu na plecach. Jutro rano do drzwi zastuka ksiądz, mężczyźni poniosą krzyż.

Życie jest jak pudełko czekoladek - uwielbiam mleczne, a raz po raz trafiam na gorzkie. Niedziela, 18 września 2016. Szklanka w połowie pusta a może w połowie pełna? Ten rok nazwałam Moim Rokiem Spełnionych Marzeń. Udało mi się jakimś cudem nie wpaść w depresję, nie zwariować. Sobota, 16 stycznia 2016.

Follow Moja Szuflada on WordPress.

Postaw pierwszy krok na pustyni, ciężki i ciemny jak modlitwa do nicości. Wyprowadź siebie z ram logiki i znanego. Stwórz świat tak krystalicznie czysty, że spływać będą po nim zarówno krople radości, łzy i krew. Nie trzymaj się ich kurczowo. Pozwól, by ogony komet głaskały cię po głowie. Patrz na rzeczy aż do korzeni. Cokolwiek spadnie z nieba, zachowaj na wieczność. Żyj każdym uderzeniem serca i intensywnością zawstydzaj poziomki. Gdybyś urodziła się raz jeszcze.

Kiedy zamknę książkę, czasem otwierają się okna. Wstydliwa historia majtek Iwona Wierzba, ilustracje Marianna Sztyma.