Tyle tego a nawet za dużo. Nie możemy nadążyć z tym zdążyć. Jutro jest nam zawsze za późno. No a dzień za wcześnie się kończy. Mamy plany wielkie przed sobą. Co to my nie zrobimy co będzie. A gdy przyjdzie czas na działanie. Nie czynimy nic w tym względzie. Czas ucieka a my nie marzymy. Tyle dzieje się wokół nas co dzień. Coraz szybciej nam czas przemija. Gdy siedzimy w życia ogrodzie. Na ławeczce w cieniu pod drzewem. Wspominamy co było gdzieś kiedyś. W myślach wtedy się uśmiechamy.

Rozbijam go wirtualnie nad paroma cytatami, spostrzeżeniami czy fotografiami. Ludzie są inni, rzeczy także.

Kiedy zamknę książkę, czasem otwierają się okna. Wstydliwa historia majtek Iwona Wierzba, ilustracje Marianna Sztyma.

Byłominęło, pojawia się tu i . Środa, 12 sierpnia 2015. Radość ze spotkania z moją Kumą, która przyleciała urlopować do rodziców. Rozmowy, śmiechy, grillowanie, spacery, wyprawa do Wielkiego Miasta, udane zakupy, przechadzka nadodrzańskim bulwarem, chłodzenie się przy fontannie, śpiewanie z radiem podczas powrotu do domu. Piątek, 31 lipca 2015.

Rozczulającym panem wchodzącym w meandry kryzysu wieku średniego. Jest takie światło, z którego buduje się domy. Poniedziałek, 30 czerwca 2014. Gdybym był deszczem nie trwoniłbym się tak. Ustami rysowałbym na białej mgiełce usta.