Ekhm, to my sobie już pójdziemy. O taak, zdecydowanie byłem im wdzięczny, że zostawiali mnie w takim momencie. Miło Cię znowu zobaczyć, Louis. - powiedziała z tym swoim uśmieszkiem, pod którym miękły mi kolana. To działało za każdym razem. Oczywiście nie umknęło to jej uwadze. - Wszystko okej? Zapytała, przypatrując mi się. napić? Oddać Ci twoją kurtkę? Zanim usiadłem przy stoliku, odsunąłem j.

No, nie spodziewaliście się chyba tego, prawda? Nieważne, w jakiej kolejności je przeczytacie - dzieją się równolegle. Po prostu chodziło mi o oddanie uczuć obojga naszych bohaterów. Jak to mam w zwyczaju, dodaję również podziękowania napisane odręcznie. Mam nadzieję, że się odczytacie. Jeszcze raz dziękuję, na razie żegnam się z tym opowiadaniem, ale możecie być pewni, że to nie są moje ostatnie słowa w sprawie Niarphey.