Chciałabym zaprosić Was na nowego bloga, który powstał po połączeniu pomysłu mojego i pomysłu małejW. Pojawił się już prolog, pierwszy rozdział w roboczych, a nad kolejnymi już myślimy. Mam nadzieję, że blog trafi w wasze gusta. Zapraszam do czytania i oczywiście komentowania. Chciałybyśmy prosić byście wyrażali swoje opinie ponieważ chcemy wiedzieć co zmienić, poprawić.

Ja mam takie niesamowite myśli na myśli, że moja własna podświadomość się rumieni. Alex, wszystko dobrze? Usłyszałam Jego zatroskany głos. Odetchnęłam po raz tysięczny, przetarłam twarz i uniosłam głowę, patrząc na Niego z uśmiechem. - Rzuciłam, powstrzymując się od śmiechu. Ukazał rząd białych zębów i. Chwytając moje dłonie, przyłożył je sobie do ust i spojrzał mi w oczy. Harry, tak bardzo Cię przepraszam.

Ciągle jeszcze warto zmuszać się do oddychania. Piątek, 17 października 2014. Podniosłem się powoli, opierając na łokciach. Wyprostowała się na krześle, obserwując mnie ze strachem. Troska, jaką widziałem w Jej pięknych oczach, przywołała delikatny uśmiech na mojej twarzy. Wplotłem palce w Jej długie włosy. W końcu czułem, że mam przy sobie wszystko.

Myślę, że to nie potrwa długo. - Zacząłem, obserwując rudowłosą. Nie poruszyła się nawet, nie odwróciła w moją stronę. Westchnąłem subtelnie i dotknąłem dłonią jej ramienia. Wyciągnąłem rękę w Jej stronę, chwyciła ją bardzo delikatnie i ruszyliśmy do dużych, szklanych drzwi miejskiego szpitala. Wszystko co miałem zrobić, robiłem w niesamowitym pośpiechu. Nie mogłem skupić się na niczym dłużej niż przez dwi.