Spójrz na gwiazdy, bo z nich patrzą na nas wielcy królowie przeszłości. Strony strony strony strony strony. Gdyby ktoś powiedział mi 27 lipca 2012. Roku o tym, że będę prowadzić tego bloga przez trzy lata, wyśmiałabym go. Nigdy jeszcze nie pisałam czegoś tak długo i nigdy nie angażowałam się tak mocno w żadne z moich opowiadań. Ale to przede wszystkim Wasza. Niestety mam dla Was przykrą wiadomość.

Lbrzymia kula jaskrawozłotego słońca była bezlitosna. Niszczyła wszystko, co napotkała na swej drodze, niezależnie, czy był to nędzny kaktus, czy zwierzęcy organizm. Jej upalne promienie potrafiły wydrzeć z każdego wszelkie siły wraz z ostatnią kroplą wody, pozostawiając jedynie pustą skorupę. Wspaniały posiłek, naprawdę - burknął Damu, oglądając zdobycz niebieskookiego - Nie wiedziałem, że Uri jest na diecie. To pochwal się, co ty upolowałeś - brat Juy zaszczycił Damu prze.

Nigdy nie potrafiłam pisać sensownych wstępów. Całe opowiadanie zostanie napisane od nowa i trochę rzeczy w nim się pozmienia. Pierwszy rozdział, a konkretnie prolog, mam zamiar wrzucić podczas przerwy świątecznej.

1 Pierwsze miejsce zajmuje Ember Shewolf, znana dziś pod nickiem Ember666! 2 Drugą osobą, która podesłała wszystkie poprawne odpowiedzi była SzekspirKinahi! 3 Trzecim zwycięzcą naszego konkursu jest CookieAlicja! Napiszcie mi w komentarzach wasze ulubione lub wybrane postacie z KL albo z HN, a do 25.

Vitani biegła ile sił w łapkach. Zatrzymała się dopiero po dłuższej chwili biegu i wytężyła wzrok, żeby ocenić, gdzie w ogóle się znajduje. Siedziała w trawach, zapewne niedaleko od Lwiej Ziemi. Zaraz przypomniało jej się o matce i o rodzeństwie. Co się z nimi stało? Nie mogła tak po prostu sobie uciec i zostawić rodziny samej. To wszystko wyprowadzało lwiczkę z równowagi. - zawołała Zira i po paru sekundach wyłoniła się z trawy. Mamo, gdzie byłaś? .

Zatrzymaliśmy się dopiero po jakimś czasie, w znacznej odległości od kotliny. Byłam jedyną, która odważyła się podejść do samego końca. Przechyliłam głowę, wpatrując się w nieznane i nagle poczułam jak cały mrok mnie pochłania, ciągnie i woła do siebie.

Na początku był Chaos, a chaosem była Ziemia. Szczerze mówiąc, potem też się niewiele zmieniło. Może w przeszłości tego rodzaju majestatyczne miejsce jakoś by mnie ustatkowało i stałbym się grzecznym, potulnym lewkiem, jak na dobrych chłopców .