Piątek, 31 sierpnia 2012. Mam nadzieję, że mnie nie zabijecie, ale to opowiadanie zawieszam. Przykro mi, ale nie mam na niego ani chęci, ani weny. Po prostu mam pusto w głowie. Może do niego kiedyś wrócę i skończę. Druga sprawa jest taka, że zacznę nowe opowiadanie na tym samym blogu. No więc piszcie co myślicie.

Z przykrością chcemy was zawiadomić, że blog zostaje zawieszony aż do odwołania. mamy teraz zbyt dużo nauki, własnych spraw aby na nowo wgłębić się w bohaterów i pisać. Mam nadzieję, że nam to wybaczycie. PS Możliwe, że za jakiś czas wrócimy do was z tą historią - jednak to nic pewnego.

Środa, 19 lutego 2014. - mama krzyczała na mnie i byłem pewny, że jeszcze chwile i mogłaby stracić panowanie nad sobą i dostałbym w policzek. Skąd skąd Ty cokolwiek wiesz? Prychnąłem i pokiwałem przecząco głową. Co to czas na wymyśloną historyjkę? Nie dam się mu tak łatwo. Moja mama i tak była w nim tak ślepo zakochana, że uwierzy w każde jego słowo.

Pisze to, ze względu na jeden komentarz. Wstawię tu po prostu odpowiedź na ten komentarz, chociaż naprawdę nie rozumiem o co jest taka wielka tragedia. Po co? Chyba ci na rękę, że skończyłam, prawda? Niedziela, 22 lipca 2012.

Sobota, 29 września 2012. NIALL, DWA MIESIĄCE PÓŹNIEJ. Co ty tam wiesz- mruknąłem pod nosem, zawzięcie krzyżując ręce. Chłopak zaśmiał się głośno, kątem oka spoglądając na moją dziewczynę. Niall, jak twoja dziewczyna? Jej stan się poprawił? Co na to twoja mama? Stęskniłem się za nią. Mimo że jest tak blisko, czuję jakby była za daleko. Jest tutaj, ale jest gdzie indziej. To wszystko jest takie skomplikowane! Wpadłem do szpitala o wiele bardziej zamaszyście niż zwykle.

Znowu Clark zaczęła na mnie wrzeszczeć. - Co ty sobie wyobrażasz? Nie potrafisz się nauczyć tego cholernego tekstu, czy co? Za dwa tygodnie mamy premierę, a ty nadal nie potrafisz zapamiętać kilku linijek! Ale o co pani chodzi? Czułam na sobie wzrok wszystkich, którzy byli w sali. - Potrafię w całości tekst tylko teraz wypadło mi z głowy jedno słowo, każdemu się to zdarza. Tylko nikomu z mojej grupy teatralnej! Jesteś najgorszą aktorką jaką świat widział! Co ty tutaj robisz? .

Piątek, 29 maja 2015. Zanuciłam pod nosem, grzebiąc w kartonie z ozdobami świątecznymi. Urwałam, wyciągając z kartonu czerwony stanik z białym puchem. Ojej, to moje- zachichotał Lou, zgarniając stanik i idąc z nim na górę. Słońce, co robisz? Zapytał Niall, poprawiając się w porę. Spojrzałam na niego i uśmiechnęłam się niewinnie.

Usłyszałam krzyk mojej menadżerki Kelly która już od ok. 15 minut wydzierała się na mnie ukazując jaką moc ma jej głos. Odkrzyknęłam psikając się po raz ostatni moimi ulubionymi perfumami od Diora i wybiegłam z pokoju próbują utrzymać się na 13 centymetrowych szpilkach.

Tak wielka wyobraźnia, że aż sama nie wiem kim jestem. Niedziela, 16 sierpnia 2015. Ile to czasu już mnie nie było? Udostępnij w usłudze Twitter. Poniedziałek, 8 października 2012. No i co do nowego opowiadania.

Przebudziwszy się, otworzyłam powiekę. Znajdowałam się w nieznanym dla mnie wcześniej pomieszczeniu. Ściany były koloru oceanu, a jedną z nich pokrywała czarna tapeta ze wzorami w różnych odcieniach błękitu. Cześć córeczko - usłyszałam głos ojca, który właśnie wszedł do pokoju, zapinając rękaw od szarej koszuli. Przypomniałam sobie o dzisiejszej nocy. Zapytałam, stale rozglądając się po pomieszczeniu. Za 10 minut jedziemy -.