15 sierpnia, to dla mnie bardzo ważna data. Dokładnie rok temu, pojawiło się tutaj pierwsze opowiadanie. Troszeczkę się przeraziłam i postanowiłam odwlec w czasie ten przykry moment dla mnie i mam nadzieję dla Was.

Linki - serdecznie polecamy! Poniedziałek, 15 czerwca 2015. Edith z cudownej krainy snu wyrwało szybkie i niepozostawiające złudzeń potarmoszenie na ramię. Usiadła na łóżku wyprostowana niczym struna, rzucając zestresowanym i jednocześnie zdziwionym wzrokiem wprost przed siebie, a przy okazji również w rozemocjonowanego Martina, który minę miał co najmniej zaaferowaną.

Że nie zostanę przyjęta? Nie byłam aż tak zdesperowana, że musiałam mieć zajęcie od zaraz. Fakt, że potrzebowałam pieniędzy, ale nie aż tak. Nie, tutaj chodziło o coś innego. O myśl, że mogłam zostać odrzucona, znów czemuś nie podołałam, nie byłam dość dobra. Przez całe moje dotychczasowe życie słyszałam, jak to jestem beznadziejna. Nie potrafisz się dopasować? Nie możesz choć raz być normalna? Nie potrafisz znaleźć przyjaciół? Nie możesz być córką, jaką chcemy byś była? .

Po pierwsze - bo zniknęłam bez słowa, po drugie - bo regularnie już zaniedbuje wasze opowiadanie. Ta moja nieobecność jest spowodowana wieloma czynnikami, a najważniejszymi z nich są studia i co najważniejsze, brak weny by pisać dalej tą historię. Nie wiem co się stało, ale blokada która początkowo wydawała mi się przejściową, za nic w świecie nie chce się teraz odblokować. Także kochani, nie zapominajcie o mnie.

Piątek, 26 czerwca 2015. Po sklepie rozległ się pisk. Szybko otworzyłam oczy i usiadłam prosto jak na komendę. Piszczała brunetka przebiegając między wieszakami.