Hans en Ineke bezochten in de namiddag een prachtig paleis in Marrakesh en Johan en ik besloten dat de volgende ochtend voor vertrek nog even te bekijken. Volgens de anderen was de buitenkant niet veel en de eerste vertrekken ook niet. Wat wij zagen was echter nooit meer dan een paar resterende muren, vijvers zonder water maar sommige met sinaasappelbomen. We zaten in het verkeerde paleis! Juist, de regen. Fijn voor de boeren, maar wij hebben wat met steden en regen.

Hans, Monique, Bart en Rik. Ze zijn teleurgesteld dat we maar 1 nacht blijven! Nee dank u, kinderen mogen er niet in gelukkig dus ik he been goed excuus om ook buiten te blijven. We zoeven over het asfalt het land uit en zijn in een mum van tijd de grens weer over. Wat een verschil met Libie en Egypte afgelopen najaar. Op vrijdagochtend zetten we koers naar het zuiden .

Dearest friends, Pijnacker, August 2009. So here we are again, a half year passed by. Time for an update and as usual so many things happened. But that was not the only thing she did, she also invited Monique at her place while she was not feeling at ease all alone at home. She could not walk with her pole.

Na een fantastisch verblijf in El Chalten rijden we in alle vroegte naar het uitkijkpunt om de zon te zien opkomen op Cerro Torre en Cerro Fitzroy. Bart wrijft even zijn ogen uit en trekt direct zijn kleren aan om mee te gaan. Geweldig toch? Ongetwijfeld weer lekker met onze eigen camperbus, want die hebben we toch af en toe wel gemist. Geplaatst door Hans, Monique, Bart en Rik.

Vanochtend met verse sneeuw op de bergen in Akureyri met een snijdende. Wind afscheid genomen van mijn reisgenoten. Zij rijden richting boot en pakken onderweg nog een waterval en. Ik vlieg naar zonnig Reykjavik, slenter door het centrum,. Eet een ijsje met chocodip en eet een visje bij de oude haven. De bus naar het grote vliegveld, de warmte van de zomer tegemoet in. Nederland na een heerlijke reis. Hans, Monique, Bart en Rik.