Boska nawigacja wywiodła mnie na bezdroża pustyni. 8222;uwiodłeś mnie Panie miłością swą, a ja dałem się uwieść. Czuję się jak oczko w głowie Tatusia. Jak najukochańsza córka Pana Boga. Misyjna Babcia, która zaskakiwała życiową mądrością. Wystarczyło, że spojrzała a wiedziała o co chodzi.

Nachodzi mnie chęć wpakowania wszystkiego do walizki i przełożenia biletu na najbliższy lot. To już chyba szósty z kolei, kiedy prądu więcej nie ma niż jest. Daje się to szczególnie we znaki, kiedy np. Dwadzieścia minut oczekiwania z watą w buzi. Dentysta stwierdza, że prąd na razie nie wróci i dalsze czekanie nie ma sensu. Kiedy zadaje sobie pytanie .

Po półtorej godziny schodzę z boiska. Biegnę się ochłodzić wodą i umyć stopy przed różańcem. Żal mi, że czas tak szybko minął. Tak wygląda moja praca na czarnym lądzie. Nie ważne co robię z dziećmi, i czy mi to wychodzi czy nie. Dla nich liczy się to, że jestem. A ich obecność wynagradza mi wszelkie trudy życia w buszu.

Patrząc wstecz na prawie 11 miesięcy spędzonych w Zambii mogę dzisiaj śmiało podsumować, że był to czas uczenia się miłości. Przede wszystkim uczenia się, że Bóg jest Miłością. Kochać Boga, ludzi i samą siebie. Kochać, a nie ranić. Wracam jednak z wielkim uśmiechem na sercu, bo wiem, co czyni szczęśliwym i chcę tym szczęściem żyć. I wiem, u jakiego Źródła czerpać każdego dnia potrzebne do tego siły. Boże, dziękuję Ci za Mansę! Wtorek, 16 czerwca 2015.

Pewnego wieczoru, sprzątając pokój, znalazłam naklejkę. Wtedy nawet nie przypuszczałam, że przez ten drobny incydent wszystkie moje plany legną w gruzach, a ja wyląduję na drugim końcu świata. Sobota, 1 sierpnia 2015. Chyba każdy ma historię, którą mógłby o nim opowiedzieć. Przypadek jest wtedy, kiedy spotyka nas coś niespodziewanego. To zbieg okoliczności, w. Który wplątany jest człowiek lub grupa ludzi i nie było to. Ożna coś z tymi problemami zrobić. A koniec podchodzi do nas Pa.

Na misji ogrzewam swoją duszę w spojrzeniach dzieci. Przez ich oczy próbuję dostać się do środka maleńkich chatek przepełnionych Bogiem. Moja gra jest wędrówką do Bożych schronisk. Kiedy jestem już w środku, siadam przy kominku i ogrzewam serce w Jego ogniu. Dziękuję, że mogę ogrzewać moją zmarzniętą duszę w spojrzeniu Boga wychylającego się przez oczy - okna ich dusz. 8211; No money,.

Jak wygląda Boże Narodzenie w Peru. Pan Jezus przychodzi co roku na nowo do naszych serc niezależnie od tego jakiej narodowości jesteśmy i gdzie mieszkamy. Pierwszy raz w życiu Święta Bożego Narodzenia spędziłam poza moją ojczyzną i nie w gronie najbliższej rodziny. Otrzymaliśmy je wcześniej, na wigilii całego naszego domu 20 grudnia, zan.