I obiecaj, że już mnie nie opuścisz. Czwartek, 6 czerwca 2013. Wrzeszczy mały chłopiec, nerwowo wymachując rączkami, do tego tak zabawnie tupiąc nóżką. Ona bierze go na ręce, całując w czoło i mocno obejmując. - oznajmia, mijając sklep ze słodyczami. Przyspiesza kroku czując krople deszczu spadające na odsłonięte czoło. Schrania się pod daszkiem przystanku autobusowego, uważnie studiując wiszący tam rozkład. Pytam, siadając na przeciwko.

Gdy tylko się obudził przypomniał sobie wydarzenia minionego dnia i mimowolnie się uśmiechnął. Miał z ukochaną kobietą dwójkę cudownych dzieci, a ona w końcu zgodziła się do niego wrócić. Wstał, zjadł śniadanie i jak najszybciej udał się do szpitala. Wiedział, że czeka go ciężka przeprawa z Maćkiem, ale był na to gotowy. Dla Leny i dzieci był gotowy na wszystko. Bartek to nie tak jak myślisz- zaczęła niepewnie. Nie tak jak myślę? Chcesz uciec przede mną razem z dziećmi! .

Sobota, 3 maja 2014. Piątek, 2 maja 2014. Witajcie po długiej przerwie! Udostępnij w usłudze Twitter.

I pamiętaj, wszystko jest drobiazgiem. Piątek, 14 lutego 2014. Widziałam jak Sara nie dowierza i co chwilę mruga i otwiera buzie. Muszę powiedzieć że to wyglądało dość śmiesznie. Sama również byłam w niemałym szoku, ale z naszej dwójki to ja jestem tą bardziej ogarniętą. No Igor! Tak mam na imię! Biegłyśmy za nim by po chwili rzucić się na niego i ściskać. Dobra Koniec już - zaczął się śmiać. Nic ci nie jest? Bardzo, bardzo cię przepraszam.