Targany złym przeczuciem delikatnie dotknął swojej twarzy. Skóra była gładka, pozbawiona blizn, które przecież powinny tam być. Głowa była dziwnie mała, zdawała się należeć do chłopca, a nie do dorosłego czarodzieja. Wstał, a mimo to nie uderzył w sufit. Był niski, nawet śmiesznie niski. Zupełnie jak wtedy, gdy miał jedenaście lat. Nie był już małym chłopcem, był mężczyzną! Czy nie wygląda śmiesznie? Otworzył szeroko drzwi i wyszedł na korytar.

Dlaczego nieobecność tak bardzo potęguje miłość? Romienie słońca zdradziecko wkradały się do pokoju Pottera przez dziury w potężnych zasłonach. Drobinki kurzu powoli unosiły się w powietrzu, kiedy Hermiona ostrożnie wyswobadzała się z objęć Pottera i spod kołdry. Zerknęła na śpiącego chłopaka, a wspomnienia zaczęły wpływać do jej świadomości. Błagała wszystkich bogów, by nigdy się nie obudzić tamtego ranka. Błagała ich wszystkich, by się w tej chwili nie obudził. Bo co by mu powiedziała? Wymykała się z p.

Skinęłam głową i ruszyłam przodem, rozglądając się na boki. Z zakamarków wychodzili ludzie o wyglądzie, który powodował ciarki na plecach. 8212; Nic wam nie jest? 8212; Merlinie, Jennifer. Nic wam nie jest? 8212; sp.

Wtorek, 26 maja 2015. Nie mam pojęcia czy ktokolwiek tutaj jeszcze zagląda, a jeżeli tak jest i w tym momencie to czytasz drogi czytelniku to wiedz, że bardzo bardzo serdecznie zapraszam Cię na mojego wattpada na opowiadanie właśnie potterowskie. Mam nadzieję, że wejdziecie i zostaniecie, jeśli nadal chcecie czytać coś mojego.

Czwartek, 2 października 2014. Mam do wykonania całkiem spore zlecenie i jest to dla mnie teraz priorytetem. Dokończę więc rozdział dopiero wtedy, gdy uporam się z pracą. Powinnam mieć wtedy parę dni wolnego, więc wyrobię się, bo została mi mniej niż połowa, ale terminu dokładnego nie podam.

In search of a better Ending. Środa, 7 października 2015.

Środa, 11 czerwca 2014. Jak tam pogoda u was, kochani? U nas w Poznaniu jest gorącoooo Normalnie nie wyrabiam, a tutaj sesja za rogiem OO. No cóż, trzymajta kciuki. Wzdrygnęła się, odganiając ponure wspomnienia. Zamiast tego dziarsko kroczyła do kawiarni, gdzie umówiła się z Huncwotami. Mijani ludzie poklepywali ją po plecach, gratulując i jednocześnie żałując syna.

Nie znajdziesz - milknąc, odwracając głowę i odchodząc. Niedziela, 18 grudnia 2016. To taki mały prezent świąteczny ode mnie. miałam, co prawda, w planie napisanie czegoś jeszcze, ale nie wiem, czy zdążę. I ta część jest bardziej obyczajówką niż czymkolwiek innym. miłego czytania! Wszystkie postacie należą do J. , a ja nie czerpię z tego opowiadania żadnych korzyści. Harry naburmuszył się, niczym pięciolatek i przez sekundę patrzył na Teo z rozżaleniem, po chwili jednak zagryzł zęby i odwróc.