160; To już dziś Leon Verdas wychodzi ze szpitala. W rękach trzymam jego wypis. Jedna część mnie jest szczęśliwa że wreszcie się od niego odizoluje a druga płacze z tęsknoty. Chciałabym go przytulić, pocałować. Ale druga część mnie potrząsa mnie. Co ja do cholery robię? Siedzi na łóżku i czeka tylko na wypis.

Z dedykacją dla Supernova Ferro 3. By dowiedzieć się, którą drogą chcę iść. Jej współpracowniczka zapytała od razu, alarmując donośny głosem parę innych pracowników. Do łazienki - mruknęła słabo. Violetta - usłyszała, lecz nie zdążyła powstrzymać ciemności pochłaniającej jej umysł. Czwartek, 29 października 2015. Notka dość ważna dla mnie, więc możesz ją przeczytać.

A day without you is like a year without rain Leonetta. Sobota, 26 listopada 2016. Rozdział z dedykacją dla wszystkich, którzy tu jeszcze są. Perfekcyjna burza wewnątrz mojego mózgu. Szybkim ruchem ręki przygładziłam zagniecenia na swojej sukience w kolorze czarnym. Przechylając głowę na prawy bok spojrzałam na swoje odbicie w wąskim lustrze, wmontowanym w szafę, które było tak małe, że nie byłam wstanie zauważyć całej mojej postaci. Violu jesteś już gotowa? .

Sobota, 31 grudnia 2016. Zapytałam się siebie, a w ręce miałam pozytywny tekst ciążowy. - To nie możliwe - dodałam rozpaczona. - Nie -Co ja mam zrobić? Powiedzieć Leonowi czy nie? A jak on nie pokocha tego dziecka? Od razu nasunęło mi się milion pytań. Boje się reakcji Leona, na tą. Leon musimy porozmawiać - oznajmiłam. Lepiej będzie jeśli się przejdziemy - zaproponowałam. Więc o czym chciałaś porozmawiać? Cholera Vi.

Więc do czego ja zmierzam? I tak, tak czekam na hejty.