Zerwałam się z łóżka, nie zważając na słabość w nogach, i poszukałam moich butów. Jack dość niemrawo poszedł za moim przykładem, nadal nie bardzo rozumiejąc, o co chodziło. Nadal nie mieściło mi się to w głowie. O co w tym właściwie chodziło? 8211; Jacy piraci? .

Światła mrugały dziko, a ogłupiająca muzyka waliła po uszach, gdy skasowałam kolejnego klienta i odwróciłam się z tacą pełną pustych butelek, by wrócić z nią do baru. Z trudem lawirowałam między stłoczonymi w grupki ludźmi, zaśmiewającymi się głośno i nadaremnie próbującymi przekrzyczeć dudniącą muzykę. No, ale do klubu nocnego nie przychodziło się przecież po to, by porozmawiać. Dużo pracy nigdy mi nie przeszkadzało. Dzięki temu mogłam nie myśleć zbyt wiele. 8211; Cześć, Nick, Cece.

Sumienie mam czyste, prawie nieużywane. Kiedy wróciłam do domu, nadal byłam półprzytomna. Miałam kompletny mętlik w głowie, z którym nie potrafiłam sobie poradzić. Aiden tam był, ale mi o tym nie powiedział. Dlaczego? Po co tam pojechał? Ale to przecież nie mógł być on. Musiało być jakieś racjonalne wytłumaczenie, a Aiden musiał mi je podać! .