81 To, co najważniejsze.

Światła mrugały dziko, a ogłupiająca muzyka waliła po uszach, gdy skasowałam kolejnego klienta i odwróciłam się z tacą pełną pustych butelek, by wrócić z nią do baru. Z trudem lawirowałam między stłoczonymi w grupki ludźmi, zaśmiewającymi się głośno i nadaremnie próbującymi przekrzyczeć dudniącą muzykę. No, ale do klubu nocnego nie przychodziło się przecież po to, by porozmawiać. Dużo pracy nigdy mi nie przeszkadzało. Dzięki temu mogłam nie myśleć zbyt wiele. 8211; Cześć, Nick, Cece.

Sobota, 15 sierpnia 2015. 5 Co widziały oczy Szczura. Kiedy Hagrid wrócił do swojej chatki, mamrocząc coś pod nosem, Syriusz poważnie zaczął zastanawiać się nad wrzuceniem do klatki szczurzego mięsa. 8211; Jeżeli wymrą z głodu, nasz szlaban zostanie skrócony? 8211; spytał z nadzieją. 8211; Mnie to mówisz? .

Kiedy Shin Ya o poranku otworzyła zaspane oczy, jej nieodżałowanego męża nie było w pokoju. Przetarła swędzącą powiekę kłykciem i spojrzała na podłogę, w miejsce, gdzie powinien znajdować się śpiwór. Myungsoo bacznie pilnował, aby dowód jego niechęci do spania w jednym łóżku z żoną, został starannie zatarty. Dokąd on właściwie się tak śpieszył? 8212; Dzień dobry, kochanie. Dobrze spałaś? Shin Ya, która uczęszczała całe liceum do szko.

Zgodnie kołysali się w rytm muzyki, jednocześnie przekraczając granicę między Doliną Godryka a Selkirk. Nagle pan Sweeney krzyknął coś w panice, ostro hamując. Na szosie leżały dwie osoby. Cecily czym prędzej odpięła pasy bezpieczeństwa i wybiegła z pojazdu, by sprawdzić, czy ludziom nic się nie stało. Sylwetki były dziwnie znajome, podobnie jak dwie czarne rozczochrane czupryny. 8212; Słodki Merlinie, Black i Potter! 8212; jęknęła, gdy zdała sobie sprawę z tego, kto przed nią leży.

Środa, 27 sierpnia 2014. Nie sądziłam, że zdążę w terminie, który ustaliłam w połowie sierpnia, ale owszem, zrobiłam to i muszę przyznać, że to dziwne uczucie, bo ostatnio takie rzeczy działy się bardzo dawno temu. Bardzo dziękuję za komentarze pod pierwszym rozdziałem! Rozdział dedykuję Emily i Marcie, chociaż niestety nie mogłam jej poznać. Pozwalam negatywnej energii przekształcić się w gniew skierowany w rodziców.

No wiecie, takie rozdziały też są potrzebne. Wiem, że nic się nie dzieje, ale gdybym nie wytłumaczyła niektórych rzeczy historia nie miałaby sensu. To była noc bez koszmarów. W każdym razie ich nie zapamiętałam. Pustkę, przez którą nareszcie czułam się wyspana.

Blog nadal w budowie, lecz z czasem będę coś tam dodawać. Obserwujcie uważnie! Nie przedłużając, zapraszam na kolejną odsłonę WM. Poniedziałek, 20 października 2014.

7 Z mgły i światła. 8212; Dobry wieczór, profesorze. 8212; Dobry wieczór, panno Evans. To dosyć ważne, chciałam pana jak najszybciej powiadomić. 8212; Ten zeszyt? 8212; spytał ostro dyrektor, łącząc palce w piramidkę. 8212; Spodziewał się pan? 8212; Panno .