Nic więcej nie mogę tutaj napisać. Oślepia mnie bardzo jasne światło. Czuję ogromny ból z tyłu głowy. Niedaleko mnie stoją jakieś dwie osoby.

Przyszłość jest prezentem, jaki robi nam przeszłość. Piątek, 29 stycznia 2016. Wtorek, 4 sierpnia 2015. Serdecznie zapraszam Was na kontynuację tego bloga. Jeśli lubicie historie z Marco w roli głównej to zapraszam również do czytania opowiadania.

Gdy spotkanie dotyczące kosmetycznych zmian jakie dokonała w ostatecznym projekcie domu jej ważnego, dobrze sytuowanego klienta, dobiegło końca Hernandez zrobiła małe zakupy i od razu pojechała do domu Fabregasów w którym musiała tymczasowo zamieszkać zważywszy na Lię. Gdy tylko zdjęła płaszcz, chwyciła zakupy i zaintrygowana wszechobecną ciszą od razu postanowiła sprawdzić co się stało tym bardziej, że podczas jej nieobecności małą Fabregasówną miał się zająć Gerard.

Z przyczyn zaćmienia weny na opowiadania piłkarskie zawieszam obydwa swoje blogi do odwołania. Nie będę składała obietnic odnośnie pojawienia się następnego rozdziału. Kiedy to natomiast nastąpi obiecuję, że poinformuję was. Mam nadzieję, że będziecie czekać. PS Mam w planach napisanie opowiadania o innej tematyce, lecz nie wiem czy to wypali.

Leno nie przygryzaj wargi - mówi chrypkim głosem - wiesz jak to na mnie działa. Kolejny raz tego dnia rumienie się co nie uchodzi uwadze blondyna. Uśmiecha się i wzrokiem wraca na drogę, skupiając się w pełni na prowadzeniu samochodu. Jego ręka nadal gładzi moje udo. Zabiera ją tylko na moment by zmienić biegi. Przyglądam się mu z zainteresowaniem a nasze wzroki co chwilę się krzyżują. Zamykam oczy i rozkoszuje się tą chwilą mimo, że wiem iż powinnam kazać mu przestać.