Śmierć będzie ostatnim wrogiem, który zostanie zniszczony. Środa, 24 czerwca 2015. Lilusia, koniec siedzenia, czas wyjść do ludzi- powiedziała rozpromieniona Meadowes, zdejmując ze mnie koc, którym do tej pory byłam okryta. Poczułam zimne powietrze stykające się z moją skórą. Kochanie, zaraz temu zaradzimy. Marsz do wanny! Dorcas Meadows, zamorduję cię kiedyś jak Boga kocham! Zaśmiałam się radośnie, a przyjaciółka po chwili dołączyła do mnie. Pociągnęła mnie za sobą i posadziła na krześle przy lustrz.

Nic nie może przecież wiecznie trwać, za miłość też przyjdzie kiedyś nam zapłacić. Niedziela, 4 maja 2014. Blog oficjalnie zawieszam, ale to nie koniec tej historii. Zaczęłam ja pisać od nowa. Bohaterowie nazywają się inaczej i początek tego opowiadanie będzie zupełnie inny. Nie będzie żadnego poświęcenia, a brutalny atak na rzeczywistość głównej bohaterki.

Raz, dwa, trzy. Zapraszam do czytania i komentowania, czy warto kontynuować. Si vis amari, ama. Jeśli chcesz być kochany, kochaj sam! We accept the love we think we deserve.

Wtorek, 26 maja 2015. Nie mam pojęcia czy ktokolwiek tutaj jeszcze zagląda, a jeżeli tak jest i w tym momencie to czytasz drogi czytelniku to wiedz, że bardzo bardzo serdecznie zapraszam Cię na mojego wattpada na opowiadanie właśnie potterowskie. Mam nadzieję, że wejdziecie i zostaniecie, jeśli nadal chcecie czytać coś mojego.

I die every time when you leave. Niedziela, 21 września 2014. Spytała, gdy dłuższą chwilę nie odpowiadała. - Uśmiechnęła się przepraszająco do blondyna i pociągnęła Lucy za nadgarstek. Dała się jej ciągnąć, choć stawiała opory. On był na prawdę sympatycznym gościem. - Zaczęła narzekać, choć Tris nie słuchała jej.

Już od jakiegoś czasu nie zamieściłam tu nowej notki i musze się przyznać, że moja wena co do tego bloga chyba się już skończyła. całe opowiadanie zrobiło się jakoś takie za bardzo fantastyczne. Może kiedyś powrócę tu, ale jak na razie muszę poinformować was o zawieszeniu. Co o tym sądzicie? Udostępnij w usłudze Twitter.

Jasne promienie słoneczne wpadały przez wielkie okno. Caroline przymknęła powieki rozkoszując się przyjemnym ciepłem. Trudno jej było uwierzyć, że w przeciągu kilkunastu godzin jej życie drastycznie się zmieniło. Jeszcze przed chwilą była pozbawiona uczuć i krzywdziła najbliższe jej osoby, a teraz stała zaledwie kilka metrów od śpiącego Klausa, nie posiadając się z radość. Caroline uśmiechnęła się pod nosem, czując jak ręka Klausa objęła ją w pasie. W tym miejscu chciałabym po.

Ej, co zamierzasz dzisiaj zrobić? Spytała zaciekawiona Clara, starannie malując paznokcie na żywy zielony kolor, przypominający odcień jej oczu. Zerknęła na mnie spod swoich długich, gęstych rzęs. Czasami zazdrościłam jej tego perfekcyjnego wyglądu. Ale mówią, że to co perfekcyjne to nudne. - Tylko nie mów, że idziesz to spożywczaka, bo ci nie uwierzę. Jasmine, wasza gosposia, na pewno robi wam zakupy. Wierzysz, że ta kobiecina uniesie zgrzewkę picia? Oczywiście, że tak.

Popychana silnymi emocjami nawet nie zorientowała się kiedy znalazła się w małym, obskurnym pokoiku zajmowanym przez kolejną niesłusznie więzioną przez Klausa osobę. Elena siedziała pod ścianą rękami obejmując kolana, a jej ciałem co jakiś czas wstrząsały dreszcze. Po około dziesięciu minutach Elena drgnęła nieznacznie, a zaraz potem jej przerażone oczy utkwiły w twarzy Isleen. Nie były już tak nieobecne jak przedtem. Teraz powoli zachodziły się mgłą, która po chwili prze.

Poniedziałek, 19 maja 2014. A więc może odpowiem na pytania? 1 Jak masz na imię? Limonka i bordo 3. 3 Jakiej muzyki słuchasz? Rock, reggae, pop. 6 Jakie masz marzenia? Skończyc Harvard, zamieszkac w Londynie. 9 Moje opowiadanie jest? Nomina.