Niedziela, 12 lipca 2015. Od samego rana chodziłam jak w letargu. Nie byłam do końca świadoma tego, co robię. Gorączkowo przetrząsałam torbę podróżną, coś z niej wypakowywałam lub dokładałam. W międzyczasie piłam kawę i pogryzałam kanapkę z ogórkiem. Kilkakrotnie udało mi się ją zgubić, zostawiając na jakiejś półce czy szafce. Nie może zobaczyć mojego mieszkania, nie może! Dzień dobr.

Czy zastanawialiście się kiedyś, dlaczego Lily Evans nosi akurat takie imię? Lub dlaczego, spośród dwóch córek, to właśnie u niej rozwinęły się umiejętności magiczne? A może to tylko przez przypadek Lily stała się tym, kim się stała? Może tak naprawdę jedno zdarzenie miało wpływ na całe jej życie? Jaki związek z całą historią ma tajemnicza sadzawka, nad którą dziewczyna uwielbia spędzać czas? Kalena t.

Ciekawość jest jedną z wielu pułapek miłości. Wtorek, 10 marca 2015. Co się patrzysz, tchórzofretko? Spytał jadowicie rudzielec. Wieprzlej, zajmij się żałobą, co? To był cios poniżej pasa. Weasley zdenerwował się po sam czubek swojej rudej głowy. Wyciągnął różdżkę, którą Hermiona wyrwała mu natychmiast z dłoni. Niebieskie tęczówki przyjaciela spotkały się z ciepłym spojrzeniem Miony. Do OPCM zostało jeszcze półgodziny, dlatego Hermiona.

Im dłużej trwa lato, tym mniej mam weny. Fakt, kocham burzę, całą tą otoczkę wokół nich, jednakże są bardzo rzadko. Dzisiaj, aktualnie gdy pisze ten post, mamy połowę lipca. Mówiłam, że pisze na zapas. Nie chce przedłużać, zapraszam na rozdział. Od zawsze miałem mapę swojego życia. Chcąc podążać na północ niczym pierwsi wojownicy, mam nadzieję na odkrycie czegoś nowego. Muszę znaleźć kącik dla siebie. Mimo że jestem tutaj gościem, muszę odizol.

Po spotkaniu Zgredka zdecydowałam, że odpuszczę sobie chodzenie do kuchni na jakiś czas. Wiedziałam, że moje przemowy tylko pogarszały stan Mrużki, która i tak ledwo się trzymała. Było mi jej strasznie żal. Nie dość, że przez parę lat była traktowana okropnie, znowu musiała cierpieć. Nie mogła przeżyć faktu, że cały ten Crouch tak po prostu się jej pozbył. Po wtorkowych zajęciach siedziałam tam razem z Cedrikiem. Puchon dosiadł się do mnie, informując, że cieszy się, iż dałam sobie spokój z WESZ.

Sobota, 15 sierpnia 2015. Nagle napastnik odwrócił ją gwałtownie i jedną ręką przycisnął do ceglanej ściany. Tym samym skutecznie stłumił drżenie jej wychudzonych ramion. Już chciała krzyczeć, ale mężczyzna wolną ręką chwycił za brzeg swojego czarnego kaptura i odsłonił swoją twarz. Ginny ze świstem wciągnęła powietrze. To musiał być jakiś żart! .

Aktualnie jestem na wakacjach, więc nowy rozdział prawdopodobnie ukaże się za około półtora tygodnia. Na razie jest jeszcze niedokończony. Przepraszam tych wszystkich, którym dłuży się już czekanie. Poniedziałek, 27 lipca 2015. Wracam do Was, wracam pisać. Rozdział już jest prawie w połowie napisany. Myślę że do końca tygodnia uda mi się go Wam pokazać.

Sobota, 15 sierpnia 2015. Przed Wami druga i ostatnia część miniaturki. Tymczasem przymierzam się do napisania czegoś nowego. Trzęsie się, gdy prowadzę go w stronę krzesła. Co się stało, Ron? Powiedz, co się stało - odzywa się Harry, które nie zauważam w pierwszej chwili. Wtrącam się, a Ron unosi .

Stu procentowy mieszkaniec Domu Lwa nie poddał by się! Nie widziałeś jak bardzo cię kocham? Czarne cienie kończyły mówić i wbrew zapewnieniom pośpiesznie opuszczały cmentarną ziemię. Chcę pobyć sama- odparłam, przybliżając się do nagrobka. Będę czekał- usłyszałam ciche westchnienie i charakterystyczny odgłos teleportacji.

Pamiętała, że pierwsze oznaki wiosny powitała z niewysłowioną ulgą. Nigdy nie przepadała za zimą, stroniła od wszystkiego, co zimne i mokre. Deszcz kojarzył się jej ze smutkiem i samotnością, a lód ze skrytością. Zatrzymali się w najwyższym punkcie mostku. Hermiona puściła dłoń Rona i oparła się o balustradę.