Στο μέλλον θα αγοράσω ducati and θα κάνω τον γύρο του κόσμου. Αργότερα, θα ζήσω σε μία παραθαλάσσια επαρχία του εξωτερικού and θα γίνω επιτυχημένη σκηνοθέτης. Τέλος, όταν ο πατήρ θα αποσυρθεί, θα γίνω γαλαξιακή σας κυβερνήτης. Προς το παρόν, όμως, καλώς ήρθατε σε ένα φλου blog. Φιλοσοφία- μην το παρακάνουμε! Κυριακή, 22 Μαρτίου 2015. Μου Οπότε ή θα πέσω πάλι στα ψυχοφάρμακα. Μισό λεπτό, πάω στη γωνία μου, να κλάψω σε εμβρυική.

Υπάρχει ζωή μετά τα 25, ή τσάμπα ελπίζω? Τρίτη, 10 Δεκεμβρίου 2013. Διάβασα πριν λίγο καιρό αυτό το άρθρο, της αγαπημένης μου στήλης στην Athens Voice, η οποία μιλάει στα βάθη της ψυχής και του γυναικείου μου είναι. Είμαι ένας φτωχός και μόνος cowboy. Κυριακή, 1 Δεκεμβρίου 2013. Ας είναι αυτός ο μήνας γεμάτος όμορφες στιγμές, με αγαπημένους ανθρώπους, και ζεστές καρδιές! Όλες οι φωτογραφίες από το Weheartit. Τρίτη, 26 Νοεμβρίου 2013. Όταν δε μπορείς να έχεις αυτό που θέλεις.

Πέμπτη, 30 Ιανουαρίου 2014. Κάθε προσπάθειά μου μια μπουγάτσα είναι γραφτή,. Ο νους μου ως πότε σε αυτό το chicken wrap θα μένει;. Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω. Γύρους και σουβλάκια βλέπω εδώ. Που τόσα χρόνια έφαγα, και έσπασα, και χόρτασα. Καινούρια Nandos δε θα βρεις, δε θα βρεις άλλα KFC.

Σάββατο, 8 Αυγούστου 2015. Παγκόσμια ημέρα οργασμού σήμερα λέει. Και τραγούδι που βγήκε και το λογοπαίγνιο του τίτλου. Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση. Παρασκευή, 31 Ιουλίου 2015. Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση. Τρίτη, 28 Ιουλίου 2015.

Ολόκληρη η ζωή μας γίνεται. Ο χρόνος τρέχει σα δαιμονισμένος. Βαθειά, μα το οξυγόνο στα πνευμόνια μου, απλά δεν μου. Να ζήσω μια ολόκληρη ζωή, δίχως οξυγόνο. Από σιωπή σε σιωπή θα συναντιόμαστε μέρα με τη.

Whatever will be,will be. Παρασκευή, 17 Απριλίου 2015. Από την ασφάλεια τρύπιων αγκαλιών. Από χειραψίες που σε στοιχειώνουν. Από την ανάμνηση μιας κάλπικης ευτυχίας. Να μην παίρνεις τίποτα μαζί, ούτε ενθύμια, ούτε ζακέτες για το δρόμο. Να τρέχεις μακρυά από δήθεν καταφύγια κι ας έχει έξω και χαλάζι. Να μάθεις να κοιτάς βαθιά στα μάτια όταν λες αντίο κι όχι κάτω ή το άπειρο.

Ένα blog με κείμενα βγαλμένα και γραμμένα με καφέ και τσιγάρο συνήθως. Σε παραλίες ή σε βουνά, με παρέα ή μόνος, ζω και γράφω και μοιράζομαι όσα μου φαίνονται σωστά ή λογικά. Ίσως! Χωρίς ακόμα να είναι ξεκάθαρο αν γράφω για να ζω ή αν ζω για να γράφω, μοιράζομαι πεταμένα, καθορισμένα ή και αόριστα κάποιες φορές, κομμάτια από αυτό που νομίζω για πραγματικότητα.

Δεν της αρέσανε τα εγκαίνια των εκθέσεων. Άσε που τώρα θα έπρεπε να επιχειρηματολογήσει και για τον εμφύλιο. Τουλάχιστον να ήξερε ότι δεν θα είχε απέναντί της απλά φλύαρες γλώσσες, πάει και έρχεται. Σε αυτό το ραντεβού των αυτοεκδόσεων θα βρίσκεται και η Σεμπριά. Με την παρέα της Περήφανης Κοσταρίκας, της Σανγκάης και αρκετών ακόμα φίλων.

Πήγα και απόψε στο φάρο. Του χάρισα εκατόν εβδομήντα τέσσερις σκέψεις. Τη σημερινή την κράτησα για εδώ. Στο ραντεβού που σου έδωσα δύο πράγματα είχα στο νου μου να σου πω, πως είμαι πολύ υπερήφανη για σένα και πως θα γίνω θεία. Κυριακή, 15 Φεβρουαρίου 2015. Ήρθες και ξάπλωσες στα πόδια μου το τελευταίο εκείνο μεσημέρι, ήσυχα, αδιαμαρτύρητα, τρυφερά. Μου είπες χωρίς φωνή το τελευταίο αντίο.