Śniadanie, przewijanie, zabawa. Mija w końcu i trzecia. Tarcie oczu, rozdzierający ziew, że żuchwa aż trzeszczy a oczy łzami zachodzą, ale zawodniczka siedzi twardo, nie daje się odłożyć do wyra. Oczy jak u królika, żuchwa wyłamana, zawodniczka mięknie acz dla zasady wierzga kopytami gdy odłożyć ją na jej królewskie piernaty. Siadam, nurkuję dłonią do łóżeczka i głaszczę dziecięcy policzek. I słucham coraz bardziej spokojnego oddechu.

Za mną prawie 30 miesięcy karmienia Natki. Dziś to niebo a ziemia w porównaniu z początkami, ale zdarzają się sytuacje nieco uciążliwe. W każdym razie wprowadziłam do naszych rozmów z Natalką pojęcie . Przychodzi taki dzień, że i tak musisz jechać do zusu. rozpoczęła się na dobre 2 lata . Uczestniczyłam miesiąc temu w spotkaniu o takim tytule.