Rok temu patrzyłam przez okno na szpitalny dziedziniec. A nad ranem zaczął prószyć śnieg. Patrzyłam w to okno i nie mogłam przestać się uśmiechać. Wydawało mi się, że unoszę się lekko nad ziemią. A obok mnie, na wyciągnięcie ręki spałeś Ty. Czy coś bym zmieniła, gdyby ktoś pozwolił mi cofnąć czas? A ja myślałam,.

Publiczna debata w sprawie in vitro, czyli rzucamy sobie gównem. To się dzieje już od ładnych kilku tygodni. In vitro wyskakuje na mnie z szafy, lodówki, radia, internetów. Boję się już nawet otworzyć skrzynkę na listy, czy tam inviter. Dobrze, że chociaż telewizji za dużo nie oglądam, bo czasu nie mam. Mówią czy to JAK mówią.

O dojrzewaniu do nazwania choroby po imieniu, o szukaniu przyczyn. O tym co się dzieje z ciałem. O leczeniu, lekarzach, klinikach. O myślach, z którymi trzeba się zmierzyć, a często bić. Zdarzenia się zderzają ze sobą. To zwykle mnie nie ma. Kumuluje się dziwny czas, zdarzenia zderzają się ze sobą, ocierają, rozciągają orbity w jajo. Trwa moja przerwa, nabieram mocy, ale zdarzenia też nabierają.

mój mały blog o byciu mamą Klopsika. Środa, 19 sierpnia 2015. Czyli niesamowita dwunastka! Rok temu, w dramatycznych okolicznościach, bladym świtem, w wielkim deszczu, przyszedł na świat mój malutki Klopsik. Pokazuje gdzie mama ma nos i oko. Wstaje bez podtrzymania i bardzo się z tego cieszy. Sam się położy - a miał z tym problem.