Kiedy wyszłam na taras nie mogłam wydobyć z siebie żadnego słowa, pisku, ale po chwili dotarło do mnie, że mam swojego własnego psa, a dokładniej malutkiego yorka, który był tak słodki, że zaczęłam robić do niego dziwne minki. Po chwili podbiegłam do niego i zaczęłam go przytulać i mu się przyglądać. Był idealny, a w dodatku miał taką śliczną mordkę i cieszył się bardziej niż ja. Zapytałam mojego chłopaka i zaczęłam główkować. Nie Justin, to jest przestarzałe.

Louis Tomlinson jest bardzo nietypowym człowiekiem. Nigdy nie wiadomo, co siedzi w jego głowie i o czym aktualnie myśli. Jednak, kiedy przyjdzie mu na myśl jakiś plan wszelkimi, dostępnymi siłami dąży do jego zrealizowania. Niestety nie wszystkie są tak genialne, jakby się mogły z początku wydawać. Wolała siedzieć cicho wpatrując się w swoje obuwie i przeklinać w myślach swoje szczęście. Czym sobie zasłużyła na taki los? Cały czas próbował odciągnąć ich od tego zamiaru! Jakże wielkie było jego zdziwienie.

Siedząc w sali przy Iley ciągle wpatrywałem się w jej śliczną twarz. Cały czas zastanawiałem się kiedy ta śpiączka odejdzie, a Ona wróci. Tęskniłem za nią, chciałem w końcu usłyszeć jej śmiech ujrzeć cudowny uśmiech, którym tak często mnie obdarowywała, ale na razie nie mogłem i to mnie najbardziej bolało. Moje rozmyślenia kolejny, pieprzony raz przerwał ten doktorek w dużych goglach i sztucznym uśmieszkiem na mordzie.