Kiedy wyszłam na taras nie mogłam wydobyć z siebie żadnego słowa, pisku, ale po chwili dotarło do mnie, że mam swojego własnego psa, a dokładniej malutkiego yorka, który był tak słodki, że zaczęłam robić do niego dziwne minki. Po chwili podbiegłam do niego i zaczęłam go przytulać i mu się przyglądać. Był idealny, a w dodatku miał taką śliczną mordkę i cieszył się bardziej niż ja. Zapytałam mojego chłopaka i zaczęłam główkować. Nie Justin, to jest przestarzałe.

Czwartek, 24 kwietnia 2014. Bardzo Was przepraszam, ale blog nie będzie kontynuowany. Nie będę się rozpisywać, bo nie widzę w tym sensu. W blogu nie chodzi o to, że nie mam weny, bo ją mam. Planowałam 2 części tego bloga, ale widzę, że nawet pierwszej nie jestem w stanie skończyć. Nie chcę mi się pisać, a kiedy wiem, że muszę to zrobić jeszcze bardziej mi się nie chcę, więc po prostu nie logowałam się na bloggera od kilku tygodni.