Poniedziałek, 3 sierpnia 2015. Właśnie rozpoczynam II część pisania. Mam nadzieję, że spodoba się wam. Słońce pogłaskało delikatnie moją zimną twarz. W domu zostało paru gości. Boli mnie głowa i brzuch. Tak głupio jeszcze nigdy nie wyglądał! W lodówce znalazłem ostatnią puszkę coli. Jak tam po zabawie? Witam Pani Joano.

Należy tak zorganizować życie, aby każda chwila była ważna. Środa, 1 lipca 2015. Podobno sama Klara jej powiedziała, kilka chwil przed naszym przyjazdem ze szpitala, a później usłyszała naszą rozmowę z menedżerem,. A może to od tej waszej rozmowy się dowiedziała? Bill tylko z menedżera przeszedł wzrokiem na mnie, czekając aż chyba coś wyduszę z siebie.

To egzystencjonalne pytanie dręczy nas od wieków a my nadal nie potrafimy znaleźć na to odpowiedzi. Błądzimy, schodzimy na złe ścieżki by poznać swoje przeznaczenie. Jak te pionki bezwładnie przesuwamy się po szachownicy znając dokładnie swoje miejsce i marzenia, które nigdy się nie spełnią. Już w chwili narodzin rozpoczynamy swoją zaciekłą grę o najważniejsze miejsce, na szczycie. Ilu nas usadowi się na szczycie a ilu upadnie? Kultura wymaga że.

Mam nadzieję, że podoba wam się moje opowiadanie. Po powrocie Isaury do domu matka nawet nie pytała gdzie była, z kim i dlaczego tak długo. Nie interesowało ją jej życie, ale Isa przyzwyczaiła się już do tego i nie wiedzieć czemu miała do niej takie same podejście. Były dla siebie jak dwie obce osoby. Nic o sobie nie wiedziały i chyba nie chciały wiedzieć. Czemu ona o tym nie wiedziała. Nie wiedziała, że ma rodzeństwo. A co się dzieje, opowiadaj.

Te kilka słów wyjaśnienia musi się tutaj znaleźć. Otóż - nie opuściłam bloga, nie opuściłam Was. I nie mam zamiaru tego robić! Nie będę się łudzić, że wszyscy z obecnych czytelników będą na mnie czekać. Mam jednak nadzieję, że nie zostawicie mnie tutaj całkiem samej i że razem dotrwamy do końca tej historii. Mogę na Was liczyć? Dziękuję z całego serca. 7 Wir durchbrechen die Zeit. Für immer du und ich. 8211; Powiesz mi? Judith sia.