To egzystencjonalne pytanie dręczy nas od wieków a my nadal nie potrafimy znaleźć na to odpowiedzi. Błądzimy, schodzimy na złe ścieżki by poznać swoje przeznaczenie. Jak te pionki bezwładnie przesuwamy się po szachownicy znając dokładnie swoje miejsce i marzenia, które nigdy się nie spełnią. Już w chwili narodzin rozpoczynamy swoją zaciekłą grę o najważniejsze miejsce, na szczycie. Ilu nas usadowi się na szczycie a ilu upadnie? Kultura wymaga że.

Mam nadzieję, że podoba wam się moje opowiadanie. Po powrocie Isaury do domu matka nawet nie pytała gdzie była, z kim i dlaczego tak długo. Nie interesowało ją jej życie, ale Isa przyzwyczaiła się już do tego i nie wiedzieć czemu miała do niej takie same podejście. Były dla siebie jak dwie obce osoby. Nic o sobie nie wiedziały i chyba nie chciały wiedzieć. Czemu ona o tym nie wiedziała. Nie wiedziała, że ma rodzeństwo. A co się dzieje, opowiadaj.

Te kilka słów wyjaśnienia musi się tutaj znaleźć. Otóż - nie opuściłam bloga, nie opuściłam Was. I nie mam zamiaru tego robić! Nie będę się łudzić, że wszyscy z obecnych czytelników będą na mnie czekać. Mam jednak nadzieję, że nie zostawicie mnie tutaj całkiem samej i że razem dotrwamy do końca tej historii. Mogę na Was liczyć? Dziękuję z całego serca. 7 Wir durchbrechen die Zeit. Für immer du und ich. 8211; Powiesz mi? Judith sia.

-, Zabawne, jak przeszłość zawsze wraca, żeby nas odszukać. Est mi cholernie źle, taka sama ilość jest błędów w tym odcinku. Przepraszam, ze tyle zwlekałam ale tak jak mówiłam. Od kilku dni mam doła i nie mogę z niego wyjść. Może wasze komentarze mnie trochę ożywią.

1 Sen stający się rzeczywistością ? Cichy szept rozsypywanych myśli. A to przecież najważniejsze w życiu. Wystarczyło jej tylko odrobinę bezpieczeństwa i miłości. Wszystko wydawało się inne, takie obce. Pomieszczenie, w którym przebywała było białe. Nie widział, nie słyszał.