Με εκείνο το βαρύ συναίσθημα. Και χαμογέλασα αμυδρά στη σκέψη της θλίψης να μου κρατάει το χέρι και μένα να μη με νοιάζει. Υπερτίμησα τον εαυτό μου θαρρώ. Γιατί, κλείνοντας τα μάτια. Κυριεύθηκα από τις ασχημότερες εικόνες. Το όνειρο το σάπιο που δεν έχει σχέση με τέρατα και ίσκιους. Πετάχτηκα πάνω, μα πείθοντας το κουρασμένο μου μυαλό πως απλώς πάλι το ίδιο με εμπαίζει. Πόνος, τόσος πόνος και σιχασιά.

Μια ιστορία για μικρά παιδιά. Μια φορά κι έναν καιρό σε έναν κίτρινο πλανήτη αρκετά μακρινό, ζούσαν κάποια μικρά ανθρωπάκια δίχως ονόματα συνηθισμένα. Τα ανθρωπάκια αυτά ήταν ορθογώνια και πράσινα, σχετικά κοντά, στο ύψος ενος παιδιού 7 ετών, με πολύ χοντρά πόδια και χέρια. Τα πλάσματα αυτά δεν αναπαράγονταν και πέθαιναν μόνο αν κάποιο θηρίο τα έτρ.

If you see this page, the nginx web server is successfully installed and working. For online documentation and support please refer to nginx. Commercial support is available at nginx. Thank you for using nginx.