Aramızdan ayrılışının yıldönümünde arkadaşım yoldaşımla ilgili düşüncelerimi onu tanıyan dostlarla paylaşmak istiyorum . Sevgili Haydar Hoca anılarımızda yaşayacaksın.

Orta Okulumuz her ne kadar binası ve alt yapısı ile ilkokuldan çok daha ilkel şartlara sahip olsa da, adıyla şanıyla öğretmenleri ve öğrenci görüntüleriyle ilgi çekiyordu. Sabahları tüm öğrencileri sıraya sokar ve onlarla tek tek ilgelinirdi.

İlkokula başlama yaşına geldiğimde okumayı öğrenmek için can atıyordum. Çünkü evde her gün düzenli kitap okuyan bir babam vardı. Ve okumayı öğrendiğimde her hafta düzenli olarak kitap alırdı bana. İlkokul bittiğinde ciddi sayılabilecek bir kütüphanem oluşmuştu.

Ülkemizde bundan 30-40 yıl önceleri toplumumuzda eğitime ve öğretmene büyük önem verilirdi , öğretmenlerimiz toplum tarafından büyük bir saygı ve hürmetle karşılanır,öğretmenlerimizde halkımızı kendi ailesi gibi görür verdiği eğitimin dışında halkın sorunlarını dertlerini kendi ailesinin dertleri sorunları olarak algılar ve sorunun çözümüne yönelik maddi ve manevi her türlü fedakarlığı gece-gündüz,kış -yaz demeden büyük uğraşlarla yerine getirirdi.

Rıza Hocamızın yazısını teknik hatalarımız sonucunda gecikmeli olarak yayınlamak zorunda kaldık,RIZA ONUR Hocamızdan ve tüm okurlarımızdan,izleyicilerimizden özür dileriz. Saygı sevgi emeğe değer üst düzeyde, hırsızlık, yolsuzluk, haksızlık görünmezdir. Ve yarıyıl tatiline kadar köye dönemedim. Anamı özledikçe, kimse görmesin diye, okulun tuvaletinde ağlıyordum. Ara karneyi alıp ta köye geldiğimde;.