Zapraszam na mój spis blogów. I oto 27 stycznia mija rok od założenia tego bloga.

Nikt nie mówił, że życie będzie proste. Niedziela, 16 sierpnia 2015. Piątek, 17 lipca 2015.

Skąd ty ją wytrzasnęłaś? Nigdy nie wiadomo, kiedy nadarzy się okazja do drzemki - starała się to powiedzieć najweselej jak umiała. Zawsze, nawet w tych najgorszych chwilach umie mi poprawić humor. Teraz tylko czekać na Nialla. Szczerze nie wiem czy ten szkicownik coś pomoże, ale i tak nie mam lepszego pomysłu. Bezradnie patrzyłem to na jezioro, to na drzewo. Właśnie drzewo! Nie mam czasu teraz na sprzeczki - powiedziałem nie przerywając biegu.

Przejechałam ręką po twarzy, upewniając się, że to faktycznie był tylko sen. Wyczuwałam u siebie stan podgorączkowy, który był zapewne wywołany koszmarem. Nic innego mi nie dolegało. Ahh znowu przyłapałam się na rozpamiętywaniu tamtej nocy! Miałam do siebie żal. Westchnęłam i otworzyłam szeroko okno, przy którym stałam. Wzięłam głęboki oddech, a następnie wypuściłam całe powietrze z płuc, czując s.

Krzyknęłam wchodząc do domu chłopców. Przywitał mnie delikatnym uściskiem i pocałunkiem w policzek na co szeroko się uśmiechnęłam. Meeegan, kocham Cię! Ej, ej, chłopie jestem już zajęta. Nie krzycz tak! Spojrzałam na niego rozbawiona po czym udałam się do kuchni by rozstawić talerze i wypakować posiłek. Zapytałam wyjmując z górnej szafki talerze. Ej zostawcie mi coś! Nie wiem co jest teraz międ.

Niedziela, 23 października 2016. Ale jest też taka jesień, kiedy słońce rozkosznie ogrzewa twoje plecy w drodze do pobliskiej piekarni, kiedy w całym domu pachnie cynamonem, kardamonem, kawą i zupą z dyni, kiedy drzewa przybierają cudowne brudnawozłote odcienie, kiedy możesz ubrać ciepły sweterek wydziergany przez babcię na drutach, ulubione, lakierowane czarne oksfordki i zatopić się w melancholijnych myślach. Mieszkałam jakieś dwadzieścia minut drogi piechotą od malutkiej ka.

Dlaczego ona to robi? Przecież oboje wiemy, że tego nie chce. Czy to naprawdę jest takie złe, że nie chcę robić czegoś, czego później będę najprawdopodobniej żałował? Może nie zmieniłem się wcale? W pewnym momencie drzwi do domu otworzyły się, a w nich pojawiła się moja mama. Otuliłem się szczelniej kocem, czując zimny podmuch powietrza. 8211; krzyknęła z przedpokoju.

Nie wchodźcie nam w drogę. - Odezwał się Harry, którego przywarłam do ściany z powodu mojego przezwiska. Chłopaka to najwyraźniej bolało i dobrze, bo taki miał być efekt.