۱۳۹۱ مرداد ۳۰, دوشنبه. پیوندهای مربوط به این پیام. ۱۳۹۱ خرداد ۲۶, جمعه. ما در خاطرمان می نگاریمشان. دقیق و می نگاریمشان آنقدر. خاطرمان که به انتها رسید. بادی وزیدن گیرد و چون از دریا موجی. بیآید و آنچه را که نگاشته ایم. بشوید و با خود ببرد. ما به برگها می مانیم. و پاییزی که می آید و می بردشان با خود. ما بخشی از یک وجود واحدیم. که بهارمان را به پاییز پیوند می زند.

از اين روزهاي لال ماني گرفته ام بگويم که انتظار ميکشند لحظه اي را از يکي از لحظه هاي ده روز اول تابستان. انتظار سردترين لحظه از گرم ترين روزهاي سال را که هنوز نرسيده بغضش از پيش تر ها مي فشارد هرچند گاهي اين گلوي غم باد گرفته من را.