قصه نیستم که بگویی نغمه نیستم که بخوانی یاچیزی چنان که ببینی یاچیزی چنان که بگویی من دردمشترکم . کجا می رویم این سان. ما که در ذهنمان جنگ جهانی جاری ست. باز گشته ام از سفر. سفر از من باز نمی گردد.

۱۳۹۱ مرداد ۳۰, دوشنبه. پیوندهای مربوط به این پیام. ۱۳۹۱ خرداد ۲۶, جمعه. ما در خاطرمان می نگاریمشان. دقیق و می نگاریمشان آنقدر. خاطرمان که به انتها رسید. بادی وزیدن گیرد و چون از دریا موجی. بیآید و آنچه را که نگاشته ایم. بشوید و با خود ببرد. ما به برگها می مانیم. و پاییزی که می آید و می بردشان با خود. ما بخشی از یک وجود واحدیم. که بهارمان را به پاییز پیوند می زند.

به خدا پناه میبرم از شر واعظ احمق. نوشته بودندش روی یک دیواری شاید دیوار دبیرستان دخترانه ای بود و خواندمش و باز متنفر شدم ازآن جمعیت مسلمانی که فکر میکنند خدا را خریده اند. صداقت را از من گرفتند وقتی درآن گزینش های مسخره شان راجع به احکام و اسلام و ولایت فقیه پرسیدند از من و من دروغ گفتم.