These are our two different worlds. Było mi naprawdę głupio po tym, jak potraktowałem Rose wczoraj wieczorem. Gdy wróciliśmy do domu, nie odezwała się do mnie ani słowem. Rozpakowaliśmy siatki z zakupami, po czym po prostu rozeszliśmy się do swoich pokoi, nie mówiąc sobie nawet dobranoc. Nie chciałem jej zranić, była moją księżniczką. Wiedziałem, że długo nie wytrzymam bez leków, ale nie sądziłem, że choroba da się we znaki tak szybko! Od dobrych dwudziestu minut siedziałem samotnie w głównym salonie na .

Zakładam, że część z was spodziewała się rozdziału IV, zaś druga połowa zaczęła domyślać się, że jednak coś jest nie w porządku. Teoretycznie już jest napisany, praktycznie brakuje mniej-więcej piętnastu zdań by został opublikowany. Tymczasem, nie jestem w stanie wam obiecać, że go kiedykolwiek przeczytacie. Trzeba było zmotywować mnie do pisania. Napisanie komentarza w przeliczeniu na czas jest kroplą w morzu godzin, które zmarnowałam by napisać dla was rozdziały.

Jedyne co teraz potrafię zrobić, to wpatrywać się w jego oczy, lekko rozchylając swoje usta. Tak długo czekałam na ten moment, lecz nigdy nie zastanawiałam się nad tym co zrobię w momencie, kiedy on nadejdzie. To był błąd, może jeśli bym się przygotowała, teraz wszystko wyglądałoby całkowicie inaczej. Melodie wszystko w porządku? Poddałam się, po raz kolejny stchórzyłam. Na początku zrobiłam z siebie.

I ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską. Oraz, że cię nie opuszczę aż do śmierci. Zapytał siadając za dziewczyną na gorącym piasku i pociągnął ją na swoją klatkę piersiową splatając ich palce na jej brzuchu. - wzruszyła ramionami układając się wygodnie w ramionach męża i spojrzała na ich dłonie. Na ich palcach w promieniach zachodzącego słońca świeciły się złote obrączki. Za co, kochanie? Zapytał całując ją we włosy. Czyli to jest szczęście? .

Nawet jeżeli nigdy nie komentowaliście SOE,. Zróbcie to dla mnie teraz. Chcę zobaczyć ile tak naprawdę Was tu było. Z góry dziękuję ;D. Może nas Pan zostawić same? Zapytałam cicho, patrząc na lekarza, który pokiwał głową i chowając do kieszeni swój długopis, wyszedł z sali. Wyrwała Lucy, siadając na krześle obok mojego łóżka. Lucy To nie miało tak być - zaczęłam, czując jak łzy zbierają mi się w oczach. - Boże, ja nie jestem gotowa! Skyler, co ty wygadujesz? Dziecko to nie zabawka! .

Środa, 28 stycznia 2015. Justin przyglądał się temu wszystkiemu z daleka. Brzydził się tym miastem i bestiami, które w nim mieszkały. Nienawidził siebie, że sam stał się takim potworem. Nawet nie wiedział, kiedy to. W uszach wciąż rozbrzmiewał mu dźwięk syreny. Na stałe wszczepił się on w jego umysł. Mieli rację, mówiąc, że tego odgłosu nie da się zapomnieć. Naprawdę bardzo przykro mi się z wami żegnać! Mam nadzieję, że wy także! .

Opowiadanie będzie o Narnii, Harym Potterze, Kronikach rodu Kane i Olimpijskich herosach. Będą mieli swoje przygody itp. Poniedziałek, 30 listopada 2015. To macie już rozwiązanie zagadki? Tak- powiedziałem i podetknąłem mu pod nos książkę. Przeczytał otwarte stronice, marszcząc brwi. Lecz potem tylko się uśmiechnął. Przyśnił mi się wiele w.