Τετάρτη, 30 Σεπτεμβρίου 2009. Όχι καμία σχέση με τις εκλογές, απλά ένα λογοπαίγνιο σύμφωνα με το κλίμα των ημερών για το ότι, όπως συμβαίνει και με τους πολιτικούς μας, έτσι δεν θα γλιτώσετε τόσο εύκολα κι από μένα. Είμαι ακόμα εδώ και είμαι μια χαρά και να ευχαριστήσω για το ενδιαφέρον όσους μου έστειλαν email. Δεν θα μπορούσα λοιπόν με τίποτα να αφήσω να περάσει ο μήνας χωρίς δημοσίευση. Μέχρι τότε όμως, μία τελευταία ιστοριούλα που τόσο καιρό έχω να γράψω.

Ξεκίνησα να γράφω τις ιστορίες της Αλίκης σε κάποια φάση της ζωής μου που απλά βαριόμουν. Το Αλικάκι είχε μπει στη ζωή μου λίγο νωρίτερα, καθώς έψαχνα αφορμή να ξεκινήσω να γράφω ένα βιβλίο -κάτι που παραμένει ακόμα ένα από τα όνειρά μου. Take care, guys and girls.

Πρωτοχρονιά με το γατάκι, Part 2! Παραμονή Πρωτοχρονιάς και αφού ξεκουραστήκαμε αρκετά και γευτήκαμε ένα πλούσιο πρωινό, ξεκινήσαμε την ξενάγησή μας στις 11. Φορέσαμε τα κοντομάνικά μας, μαζευτήκαμε στην είσοδο του ξενοδοχείου και επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο μας το οποίο ήταν γεμάτο! Οι πρώτες εικόνες από το Ντουμπάι. Ένα από τα χιλιάδες τζαμιά της πόλης. Στάση στην παραλία κοντά στο 7άστερο ξενοδοχείο Burj Al Arab.