Σκεψεις γυναικων, προστυχες, βρωμικες, παρανομες . ρομαντικες, αισιοδοξες και σε ολα τα χρωματα. Κι ελπίζω να τα πούμε εκεί. Οταν το ρολοι πανω από τον καναπε τους εδειξε.

Καθισμένη στην παραλία ανοίγω το Moleskine να γράψω μετά από καιρό. Στις προηγούμενες σελίδες τα γράμματα σου και μια ζωγραφιά από την πρώτη εκδρομή. Το απόγευμα το σπίτι στένευε επικίνδυνα. Αυτή μητέρα εδώ και ένα χρόνο, αυτός της φώναζε πως κάθεται όλη μέρα στον καναπέ. Συνομιλώ με φίλη και αποφασίζω να κατέβω στην παραλία. Μουσική στο μυαλό αυτό το τραγούδι.

Φιγουρα ξωτικη και ταξιδιαρικη στο φως του φεγγαριου ανθιζω παλι γιατι ολη τη ζωη μου την εξοδεψα παραφορα γυρευοντας μιαν αλλη. Παρασκευή, 17 Οκτωβρίου 2014. Σιμώνει η μέρα που θα αλώσω αυτό που είμαι,. Ταξιδευτής στο περιθώριο του δρόμου. Αφορισμένος στις διατάξεις κάποιου νόμου,. Καιρός να μάθω ότι η αφέλεια σκοτώνει.

Μέσα στον κήπο της δικιάς μου μοναξιάς τώρα κανείς πια δεν τριγυρνάει, μες τα δωμάτια μπαινοβγαίνουνε σκυλιά και ένα μικρό παιδί τα κυνηγάει. Κυριακή, 27 Οκτωβρίου 2013. Τα θέλω και τα θέλω. Μα υπάρχουν 2 είδη, θα αναρωτηθεί κανείς εύλογα. Και θα σου εξηγήσω αμέσως τη διαφορά τους, μιας και τριγυρίζει στο μυαλό μου μέρες τώρα. Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.