Przecież nie chcą twojego szczęścia. Cóż, nic tak nie boli, jak utracona radość. i meet you in warm conversation. Pomóżcie mi przetrwać w tym z i m n i e! Kiedy odpowiedziały na jej rozpaczliwe wołanie, miała wrażenie, że nadal znajduje się w śnie, który stworzyła. Oglądała się dookoła, szukając pięknej łąki i skrzydlatych wróżek. Ale nigdzie ich nie było.

Sobota, 30 maja 2015. Nienawidzę niezliczonych momentów, kiedy na mnie nie patrzysz. jak nowy poranek, który odsyła precz koszmary. I gdyby nadzieja miała oczy, wyglądałyby jak jej. Nienawidzę odłamków serca, które próbuje poskładać. Jest piękniejsza niż zachód słońca, bo nie przemija. Nie zasługuje, żeby błąkać się wśród tak prozaicznych ludzi bez wyrazu. Nienawidzę oddechu, który grzęźnie mi w płucach, jak piach.

Skacz i lecąc w dół , pozwól , by wyrosły Ci skrzydła. Sobota, 14 czerwca 2014. Nie dajmy się załamać temu światu. Sobota, 7 czerwca 2014. Cokolwiek w życiu robisz nie ma to większego znaczenia, ale ważne jest, żebyś to zrobił, bo nikt inny nie zrobi tego za ciebie. Mieliście kiedyś tak, że zadawaliście sobie wiele pytań, a na żadno nie znaleźliście odpowiedzi? Prosz.

Zamiast tego chodził w nieznośnie fioletowym swetrze. Ale przecież mu tego nie powie. Naty pokiwała głową, przejeżdżając palcem po miękkiej okładce.

I może jeszcze środki nasenne. Kelner zapisuje każde jej słowo, kiwa głową i odchodzi. A teraz to miejsce jest puste. Nie wierzę, że się pokłóciliście. Coś się stało? Tak bardzo nigdy się nie spóźniał. A ty nigdy nie przychodziłaś tu sama. Proszę, nie psuj mi tego.

Andres się śmieje, choć nic się nie dzieje. Niedziela, 28 września 2014. NIESAMOWICIE PRZERAŻAJĄCO KRÓTKI ROZDZIAŁ! Violetta rzuciła jej mordercze spojrzenie. Sąsiedzi skarżą się na hałasy dochodzące z tego domu. - odezwał się jeden z policjantów. - A skoro się już znamy, to stwierdziliśmy, że nie zaszkodzi państwa znów odwiedzić. Mam ochotę go uderzyyyć! .

Od dwóch dni przygląda się półce z książkami. Nie interesują ją porcelanowe lalki, czy pluszaki. Mówi, że fascynują ją książki. A im starsza, tym lepsza. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby miała trochę więcej niż osiem lat. Przesuwa dłonią po grzbietach zakurzonych pozycji i uśmiecha się lekko. Nikt poza nią nie wie, co oznacza ten uśmiech. Jest tak samo tajemniczy, jak cała jej przeszłość.

Daje wam całkowitą wolną rękę odnośnie zakończenia pisanej przeze mnie historii. Ja dałam wam początek, wy napiszecie dla samych siebie jej koniec. Każdy w niej może zostać kimkolwiek chce, może robić co tylko wam się zamarzy, spotykać się z kim tylko będziecie chcieli. To wy zakończycie to co ja zaczęłam.

Przekręciłam klucz w drzwiach i mocno je popchnęłam. Wyjęłam pęk metalowych blaszek z zamka i rzuciłam na mahoniową szafkę. Ściągnęłam płaszczyk, który odwiesiłam zaraz na wieszak, a potem moje ukochane koturny. Zabrałam torebkę i ruszyłam w głąb domu. Stwierdziłam, że muszę się jak najszybciej położyć, moi kuzyni mnie wykończyli. Na podłodze walały się czyjeś szpilki, z pewnością nie należące do mnie! To nie tak jak myślisz, skarbie! .