Σκεψεις γυναικων, προστυχες, βρωμικες, παρανομες . ρομαντικες, αισιοδοξες και σε ολα τα χρωματα. Κι ελπίζω να τα πούμε εκεί. Οταν το ρολοι πανω από τον καναπε τους εδειξε.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ, ΟΠΟΙΟ ΔΡΟΜΟ ΚΙ ΑΝ ΠΑΡΕΙΣ. Θες να πεις τοσα πολλα,αλλα αφηνεις τον χρονο να σε λυτρωσει απο καθε σκεψη. Ποσο μπορεις να αντεξεις? Μια μερα. Λενε οτι αγαπας να το κυνηγας. Επισης λενε οτι σε αποφευγει αστο να φυγει. Αντε βγαλε εσυ ακρη τωρα. Νιωθω πως δεν αναπνεω στη σκεψη του.

Φιγουρα ξωτικη και ταξιδιαρικη στο φως του φεγγαριου ανθιζω παλι γιατι ολη τη ζωη μου την εξοδεψα παραφορα γυρευοντας μιαν αλλη. Παρασκευή, 17 Οκτωβρίου 2014. Σιμώνει η μέρα που θα αλώσω αυτό που είμαι,. Ταξιδευτής στο περιθώριο του δρόμου. Αφορισμένος στις διατάξεις κάποιου νόμου,. Καιρός να μάθω ότι η αφέλεια σκοτώνει.

Ήταν 15αύγουστος και είχα τη γιορτή μου. Αυγούστου 18, 2011 in feelings. Μισή ώρα τώρα μιλάει με ένα φίλο του στο τηλέφωνο! Στο αυτοκίνητο η αδελφή μου έδινε εντολές για τους σταθμούς στο ραδιόφωνο. Δε θα πεις στη Μαρία να ζήσει για τη γιορτή της; είπε η μαμά στον μπαμπά χαμηλώνοντας την ένταση του ραδιοφώνου. Θα της πω αργότερα, όταν θα καθίσουμε στο τραπέζι απάντησε κοιτώντας έξω στο δρόμο αφηρημένα. Μια γκόμενα στο απέναντι τραπέζι έδειχνε ενοχλημένη καθώς το γκαρσόνι καθάριζε το τραπέζι της για να φέ.

Posted in Posted on Κυριακή, Ιουλίου 12, 2015. Βραδιά συνείδησης και η σημερινή. Δε θέλω να περάσει, ποτέ όμως δε μου κάνει το χατίρι. Και όλα, ενώ ήδη γνωρίζεις τι υφίσταται ή όχι. Και θα στεγνώσουν πάνω σου. Κάθε μεταβολή θα διαγράφεται στο ύφασμα.

Back then, when that unique days were rising. Παλιότερα βγαίναμε και συζητούσαμε με τις ώρες. 2 ώρες και θα μας έφτανε. Μετά θα συνεχίζαμε πάλι τις αμπελοφιλοσοφίες στα διαλείμματα. Και τώρα συζητάμε, δε λέω. Μόνο τώρα κοιτάμε να βολεύει. Τους πάντες και τα πάντα. Κοιτάμε τι μέρα είναι αύριο και τι λέει το. Κυνηγάμε τις μέρες, ή.

Σάββατο, 15 Αυγούστου 2015. Ένα εγώ και ένα εσύ. Δύο λέξεις που μοιάζουν με καμβά. Πάνω τους μπορείς να ζωγραφίσεις άπειρες εικόνες με χαώδεις ερμηνείες και λέξεις. Να διαλέξεις λογής λογής εκφράσεις και να συνθέσεις μια ωδή από σκέψεις και διαλόγους, τραγουδώντας για τη ζωή. Δύο εσύ και κανένα εγώ. Για να δέσουν οι αποχρώσεις. Ώστε να γίνει ο καμβάς η ομορφότερη εικόνα στα μάτια σου. Να θέλεις να το θαυμάζεις συνέχεια.

The sweetest dream would never do. Το άκουσα σήμερα μετά από καιρό στο ράδιο. Ωστόσο σε σκεφτόμουν τις προάλλες με αφορμή μια κυριούλα που εδώ στη δουλειά κάθε μέρα ρίχνει άπειρο νερό για να πλένει το πεζοδρόμιό της. Δεν κατάλαβες ποτέ πόσο άγχος είχα εκείνη τη βραδιά. Τα κάνω εγώ κάτι τέτοια, αν είμαι σε αμηχανία δεν δουλεύει καλά το μυαλό.

Μα γιατί κανείς δεν μιλάει για. Αναρωτιέμαι γιατί κανείς δεν μιλάει για αυτούς για όλα αυτά τα παιδιά που με το μεγαλείο της ψυχής τους. Υπερπηδούν τα όποια προβλήματα και συμμετέχουν στα Special Olympics;. Γιατί πάντα αυτή η διοργάνωση θα πρέπει να περνάει στα ψιλά;. Γιατί η κρατική τηλεόραση μας χαρίσει ελάχιστες ώρες μετάδοσης τέτοιων αγώνων;. Γιατί οι εφημερίδες δεν ασχολούνται με αυτό το μεγάλο γεγονός;.

Τετάρτη, 26 Οκτωβρίου 2011. ο Μπαμπάς μου! Ξέρω ένα παιδί. Ένα μικρό, τρυφερό, αθώο παιδί! Ένα πανέμορφο παιδί, με γλυκά μάτια, ζεστή αγκαλιά, τρυφερή καρδιά! Δεν έχει όψη παιδιού, μα έχει ψυχή παιδιού! Και αυτό το παιδί είναι ο μπαμπάς μου! Είναι ο γλυκός μου μπαμπάς! Ο Μπαμπάς μου ο οποίος μου έχει σταθεί σε όλες τις στιγμές της ζωής μου! Που είναι το λιμανάκι όπως μου έλεγε πάντα! Μια αγκαλιά τεράστια, που χωράει τα πάντα! Είναι ο κόσμος μου! Και ας εί.