Jedna z tych, które nie pozwalają człowiekowi zasnąć. Powietrze w pokoju wydawało się ciężkie. Pościel przesiąknięta zapachem perfum Oliviera. Jego łóżko, ale nadal obce miejsce. Trudne chwile, niestety, nadchodziły zawsze niespodziewanie. Pomogła mu przejść przez najtrudniejszy okres jego życia.

Nie interesują mnie opinie ludzi i ich myśli na mój temat. Jestem jaki jestem i robię to co robię. Niczego się nie spodziewam i nie oczekuję, a akceptuję wszystko. Znajdujecie się na podstronie poświęconej mojej osobie, a także temu, co tworzę i czytam. Wszystko znajdziecie w odpowiednich zakładkach w górnej części bloga. Tylko ludzie, w .

Poprzedni wieczór wraca do mnie coraz wyraźniej z każdą minutą. Leżąc w łóżku pod jasną pościelą staram się nie myśleć co tak naprawdę te kilka zdań zmieniło w moim życiu. Wpatrując się w energooszczędne żarówki ciągle rozpamiętuję słowa, które zdziwiły nie tylko mnie, ale także i Aleca.

Nie mogłam spać, więc od godziny piątej nad ranem byłam na nogach. Wzięłam szybki prysznic, przebrałam się w sportowe cichy i zrobiłam lekki makijaż. Włosy spięłam w kitkę i byłam gotowa. To byłoby idealne wyjście dla nas. Przed trzynastą do domu wrócił Alarcon. Odstawił swoje rzeczy do sypialni i w ciszy zjadł obiad, który wcześniej przygotowałam. Nie odzywał się, więc i ja postanowiłam siedzieć cicho.

Nie na takie loty skrojono nam skrzydła. Nie obiecuję, że rozdział pojawi się zaraz, będzie raczej później niż szybciej. Podzielcie się opinią w komentarzach! Szablon Eteryczny.