Życie samo jest krótkie, lecz przez cierpienia staje się dłuższe. 18 Kto ocala kogoś wbrew jego woli, to tak jakby go zabijał. Uchiha zaklął w myślach i ukucnął, dotykając rany, którą miał w nodze. Była głęboka i obficie krwawiła, podobnie jak ta w ręce. Sam nie dowierzał, że tak łatwo dał się nabrać na zagrywkę Sasugi. Był geniuszem z klanu Uchiha, a tymczasem byle chłopak zranił go, w dodatku podwójnie.

Usłyszałam, jak podnosi się do siadu i głośno wzdycha, a później odrzuca z nóg kołdrę. Skrzypienie sprężyn dało mi do zrozumienia, że wstał. Mój instynkt samozachowawczy kazał mi się bezsprzecznie podnieść i przygotować do ataku. 8211; Co ty wyprawiasz? 8211; A ty? 8211; spytał, unosząc ręce do góry.

Automatycznie obróciłam się, czując jak moje policzki zalewa fala szkarłatu. Nie wiedziałam jakim cudem nie udało mi się wykryć jego obecności. Chyba mi nie uwierzysz jak powiem, że nic nie widziałem? Ciemnowłosy chłopiec uśmiechnął się szeroko, w całkowitym samozadowoleniu. Nie byłam w stanie wydusić z siebie żadnego słowa.

Stwierdziłam, że jestem wam winna wyjaśnienia. Tymczasowo Agonia Uczuć umarła śmiercią tragiczną, nie wiem czy do tego wrócę, z sentymentu nie usunę bloga i myślę, że jak znajdę czas to dla was coś skroję. A na liście przebojów druga moja książka i Alicji. Skąd brać ten czas? Nie skreślajcie tego bloga. Trzymajcie się ciepło, bo jeszcze gorące dni bywają ;p.

Poniedziałek, 12 grudnia 2016. Przepraszam was za to, że tak długo nie dodałam nowego rozdziału. Straciłam wenę i póki co nie mam już pomysłu co pisać dalej i jak zakończyć tę historię. Nie wiem czy jeszcze kiedykolwiek coś tu napiszę. Ale nie usuwam bloga i być może za jakiś czas wrócę. W każdym razie niczego nie obiecuję. Wtorek, 2 lutego 2016.

I was born in a thunderstorm. I played on my own. I wanted everything I never had. Like the love that comes with life. I wore envy and I hated it. Nie czułam bólu ani cierpienia. Moje ciało nie odbierało żadnych bodźców. Tylko od ciebie zależy jak to się skończy. Spojrzawszy w górę, dostrzegłam ogromnego, białego wilka. Przez chwilę opętał mnie strach, ale uświadomiłam sobie, że go znam. - wyszeptałam, usilnie próbując sobie wszystko przypomnieć.