2 - Bądź przy mnie. Już trzeci raz w tym tygodniu. Korki z matmy nie wymagały aż tak częstych spotkań, jednak oni chcieli. Dobrze czuli się w swoim towarzystwie, ba! To za mało powiedziane! Siedzieli na podłodze w jej pokoju a wokół nich porozrzucane było tysiące kartek i podręczników. Claudia chciała wytłumaczyć Michaelowi trygonometrię, ale trafiła na wyjątkowo trudny przypadek. Nachyliła się nad kartką i .

Powoli wracam do świata fanfiction, chociaż patrząc na zaległości będzie to dla mnie niesamowicie trudne. Jednak dam radę! Jestem Wam to winna. Piszę tę notkę głownie dlatego, aby skierować do Was prośbę. Jeśli widzicie na swoim blogu, że go czytałam i nagle przestałam, a w Spamie nie ma Waszego komentarza z linkiem, to proszę, dodajcie go. Kiedyś porządkowałam zakładkę Spam i przez przypadek usunęłam kilka komentarzy.

Opiera się łokciami o kolana chowając twarz w dłoniach. Po jego policzku spływa pojedyncza łza, lądując na dywanie. Która to już z kolei? Jak długo tam siedział? Stracił poczucie w momencie kiedy zaczęło się ściemniać. Żwawo podnosi się z fotela i podchodzi do szafy. Staje na palcach chwytając czarne, kartonowe pudełko. Na jego dnie widzi pustą kartkę.

Czwartek, 30 października 2014. A dlaczego tatuś to zrobił? Zapytała pewnego dnia mała Lea wskazując na zdjęcie Raphy, który celebrował zdobycie bramki w meczu z Espanyolem. Bardzo się z nim pokłóciłam i chciał coś zrobić, żebym się nie gniewała - odparłam głaszcząc małą blondyneczkę po głowie. Ale przecież ty się nigdy nie gniewasz, chyba że tatuś za długo siedzi w łazience - ciągnęła wpatrując się we mnie brązowymi oczami Raphaela. Ale potem już nie byłaś zła? Następnie.

Opowiadanie o Reprezentacji Polski w Siatkówce. Piątek, 24 kwietnia 2015. Obudził się znacznie wcześniej od reszty, a tak nie spał zbyt dobrze. Ostatnio za dużo myślał, za dużo rzeczy go zaskakiwało. Wystarczał jeden ruch, a wszystko przewracało się niczym cholerne domino. Ostatnimi czasy każda chwila z nią była cenniejsza nawet od sukcesów na parkiecie. Nie znudzenie, tylko właśnie uczucie wiecznego zamartwiania się, tęsknoty.

Czwartek, 27 sierpnia 2015. Siedzę sama na balkonie i wdycham czyste górskie powietrze. Zamykam oczy i czuję, jak ostatnie promienie chowającego się za górami słońca ogrzewają moją twarz. Na kolanach trzymam laptop, na którego ekranie świeci pusta strona, czekając aż zapełnię ją słowami, ale ja nie wiem co napisać. Ostatnio pokazałam Wam ich spodziewających się dziecka, ale kiedy to było? Podrapałam za uszami towarzyską suczkę o imieniu Daisy, a w.

Nie wiesz co powiedzieć, nagle nie wiesz dokąd iść, nie wiesz nawet co pomyśleć. Chwilowe , gdyż niemożliwym jest policzyć tą ulotną jak mgła chwilę na wskazówkach zegara , ale jednak. Myśl o tym , że przez moment może być lepiej. Co się stało z postanowieniem rozpoczęcia wszystkiego od nowa? Co zrobiłam nie tak? Gdzie do cholery popełniłam błąd? Wtedy, gdy na nowo odkryłam samą siebie. Myślisz , że .