Moment, zaraz, chwila - wybełkotałam ledwie zrozumiale. - Zgubiłam się - dodałam. Tak mniej-więcej wszystkiego - wyznałam. Mężczyzna lekko poczerwieniał na twarzy. Najprawdopodobniej ze złości, ale nie dziwiłam mu się. Gdybym to ja nawijała jakiejś małolacie przez 30 minut, albo nawet więcej, i powiedziałaby mi, po tym jak skończę, że nic nie rozumie to pewnie bym ją rozszarpała gołymi rękoma. Dawno temu - za górami za lasami.

Because darkness lies in the brightest areas. Wtorek, 1 kwietnia 2014. No i zacznę jak Wika zrobi mi szablon. Nazwa przypomina pierdolnięcie w klawiaturę, którym nie jest, ale tak wygląda, cóż.

Czwartek, 8 maja 2014. Bardzo długo się do tego zbierałam. Naprawdę, i muszę przeprosić wszystkich z Was, którzy oczekiwali, że wrócę. Przepraszam, ale to koniec tej historii. W pewnym momencie zgubiłam się i nie wiedziałam już co robić. Nie potrafię pisać tego dalej. Idź tam, gdzie prowadzi Cię serce, inaczej utracisz wszystko. Nie powinnam mówić bo w końcu dać spojler do własnego ff? Fuck logic, fuck normality.

Wtorek, 7 kwietnia 2015. Kim jesteś, Przybyszu? Szumem lasu, nadmorską bryzą, iskrą z ogniska, deszczową kroplą, a może nieprzeniknioną, niezgłębioną tajemnicą? Wędrujesz przez Życie nieśmiałym krokiem. Czas przepływa Ci przez palce, mijane twarze wydają się takie same. Czujesz, że tu nie pasujesz. Kim jesteś? W odwiecznej walce Dobra ze Złem, Światła z Ciemnością, Dnia z Nocą po której stronie stoisz? Cóż to za miejsce? Któż nad tym czuwa? Muzułmanie w swojej demonologii .

Wtorek, 11 sierpnia 2015. Idąc wąskim korytarzem, Rachel miała wrażenie, że zaczyna wypełniać ją sama energia. Była już przecież bardzo blisko swojego celu. Dzieliło ją zaledwie kilka metrów od jej Pani - która niegdyś była jej wrogiem. Ponumerowanych liczbami od 1 do 13 bez numeru 2. Miały kształt wysokich walców o złotym kolorze i dochodziły do nich grube kable z góry, które łączyły się w jednym mi.

Pewnie jeszcze znajdziemy koniec kosmosu i drugi wymiar, ale wszystko po kolei. I poczekałam sobie na lipiec.

Niedziela, 18 października 2015. Okay, to już nie jest troll. Zawieszam bloga na czas bliżej nieokreślony. Może to ten depresyjny jesienny nastrój wpływa na mnie trochę bardziej, a może jest to kolejny przejaw mojego lenistwa - nie wiem. Tak czy inaczej doszłam do wniosku, że powinnam przestać pisać. Weltschmerz, kochani, to jest weltschmerz. Więc jak widać, ani czasu, ani weny, ani humoru. PS Do folołanych przeze mnie blogów zaglądać będę - nie bójcie się xD.

Hero is in everyone of us. Wtorek, 7 stycznia 2014. Ten, kto tu mieszka chyba niezbyt lubi sprzątanie. Wygląda, jakby przeszło tu tornado. Większej graciarni w życiu nie widziałam! Tak na pewno tego nie rozczytam. Zapaliłam ostatnią zapałkę i ponownie podpaliłam knocik.

Dzisiaj przychodzę z pierwszym na tym blogu fanfikiem. Ogólnie bardzo rzadko piszę fanfiki, a jeszcze rzadziej dobre fanfiki, więc jetem mocno niepewna tego, co tu dodaję. Jak zwykle dziękuję pięknie Lizzie za najlepszą korektę świata i Misie, za wsparcie stulecia. Jesteście najbardziej kochanymi Pysiakami po tej stronie Mocy i bez was nic by się nie udało 3.

Wyobraźnia rodzi się wraz z czytaniem książek. Środa, 15 kwietnia 2015. Wtorek, 14 kwietnia 2015. Zakochałam się w tej książce. Razem z nią powracam do wspaniałych czasów dzieciństwa, gdzie rządziły księżniczki. Uwielbiam te piękne, kolorowe i bogate w zdobienia suknie, które nosiły kiedyś córki królów. Wiadomo jest, że ksiezniczka zawsze znajdzie swojego księcia na białym rumaku.