Bycie książkowym masochistą czasami się przydaje, a czasami. Pierwszą część przebolałam, ale kto w takiej sytuacji sięgnąłby po drugą? Ja, oczywiście, bo czemu niby nie. Zaczynałam ją czytać w warunkach mocno polowych, siedząc w poczekalni u lekarza, kończyłam w pracy, wspomnień sytuacyjnych mam sporo - i niezbyt miłych, co niezbyt dobrze wpłynęło na całą lekturę. Podobały mi się opisy! Przeczytać przeczy.

Czwartek, 8 maja 2014. Bardzo długo się do tego zbierałam. Naprawdę, i muszę przeprosić wszystkich z Was, którzy oczekiwali, że wrócę. Przepraszam, ale to koniec tej historii. W pewnym momencie zgubiłam się i nie wiedziałam już co robić. Nie potrafię pisać tego dalej. Idź tam, gdzie prowadzi Cię serce, inaczej utracisz wszystko. Nie powinnam mówić bo w końcu dać spojler do własnego ff? Fuck logic, fuck normality.

Wtorek, 7 kwietnia 2015. Kim jesteś, Przybyszu? Szumem lasu, nadmorską bryzą, iskrą z ogniska, deszczową kroplą, a może nieprzeniknioną, niezgłębioną tajemnicą? Wędrujesz przez Życie nieśmiałym krokiem. Czas przepływa Ci przez palce, mijane twarze wydają się takie same. Czujesz, że tu nie pasujesz. Kim jesteś? W odwiecznej walce Dobra ze Złem, Światła z Ciemnością, Dnia z Nocą po której stronie stoisz? Cóż to za miejsce? Któż nad tym czuwa? Muzułmanie w swojej demonologii .

Bardzo, bardzo długo zastanawiałam się, czy to w ogóle gdziekolwiek publikować. pisane pod wpływem chwili, miałam wtedy bardzo mocnego doła i musiałam się jakoś wyżyć. Z jednej strony mocno kocham, z drugiej mnie samą to przeraża i nie wiem sama, czy to ma w ogóle ręce i nogi. No nic, rozpisuję się, żeby odwlec moment przeczytania przez was tego szocika. Tak, już się zamykam. A może to i tak by nic nie zmieniło. Hanji milczała, mocniej ściskając rę.

Niedziela, 18 października 2015. Okay, to już nie jest troll. Zawieszam bloga na czas bliżej nieokreślony. Może to ten depresyjny jesienny nastrój wpływa na mnie trochę bardziej, a może jest to kolejny przejaw mojego lenistwa - nie wiem. Tak czy inaczej doszłam do wniosku, że powinnam przestać pisać. Weltschmerz, kochani, to jest weltschmerz. Więc jak widać, ani czasu, ani weny, ani humoru. PS Do folołanych przeze mnie blogów zaglądać będę - nie bójcie się xD.

Dzisiaj przychodzę z pierwszym na tym blogu fanfikiem. Ogólnie bardzo rzadko piszę fanfiki, a jeszcze rzadziej dobre fanfiki, więc jetem mocno niepewna tego, co tu dodaję. Jak zwykle dziękuję pięknie Lizzie za najlepszą korektę świata i Misie, za wsparcie stulecia. Jesteście najbardziej kochanymi Pysiakami po tej stronie Mocy i bez was nic by się nie udało 3.

Nie zaistnieję,jeśli mnie sobie nie wyobrazisz. Ale coś wciąż się psuje. Ujrzane w telewizji wiadomości,. Zmroziło wszystkich, wszystko cichnie,. Ekran gaśnie z cichym jękiem.