Hej, przepraszam, że długo nie dodawałam, ale rzadko teraz siedzę przy komputerze. Jest strasznie gorąco, a mój pokój jest najmniejszym pomieszczeniem w domu, więc łatwo się domyślić, że jest duszno. Obydwa robiłam razem z K. Nie wiem czy kolorki Ci się spodobają. Mi osobiście pasują do pracy. Jak wam się podobają pracę? A teraz przechodzimy do te.

Nie mów szeptem, jeśli mówisz o miłości. Sobota, 14 listopada 2015. Bardzo ważne info pod koniec rozdziału! Nie śmierć rozdziela ludzi, lecz brak miłości. Klatka piersiowa dziewczyny falowała w górę i w dół. Wściekłość krążyła w jej żyłach. Eveneth przejechała dłonią po swoich mokrych włosach. Uspokój! W zamku było tak samo jak zwykle, więc to niemożliwe by minęło więcej niż tysiąc lat! Dziewczyna odwróciła się.

Wtorek, 15 września 2015. Caroline schowała pamiętnik do torby, po czym usiadła na śpiworze. Lecz właśnie w tym momencie spojrzała w jej oczy i przypomniała sobie oczy kogoś, kto zawsze był przy niej. Kogoś, do kogo teraz mogłaby się zwrócić, kogoś, kto zawsze by ją pocieszył. Kogoś, kogo nie ma od sześciu lat. Od sześciu ciężkich lat pełnych bólu, strachu, łez i wściekłości. Nigdy nie zapomniała jej oczu, jej twarzy, jej włosów, nigdy nie zapomniała jej imienia, jej głosu.