Braciszku, wszystko w porządku? Zapytał Kol, wchodząc do pokoju. - Już czas wszystko jest gotowe. Zaraz do was przyjdę- odpowiedziałem. - Chce jeszcze przez chwile pobyć sam. Drżącymi rękoma rozdarłem papier i wyciągnąłem list. Wytarłem z twarzy łzy wywołane natłokiem wspomnień z tamtych lat. Tutaj w tym miejscu, na grobie. Jest silna i pokona nawet śmierć. Ostatni raz spojrzałem na płytę nagrobną. Teraz wielkie podziękowania dla was, wiecie takie z całego.

Podajcie mu jakieś silne środki uspokajające- zakpił Kol. - On zaraz tutaj wyzionie ducha z emocji, przecież to nie ty tam rodzisz Nik. Daj mu spokój Kol! Uciszał go Elijah. - Nie codziennie zostaje się ojcem. Miałem wrażenie, że wszystko trwa za długo. Może coś było nie tak? Zaraz wydepczę drogę do Chin. Przepraszam panią, czy wie pani co się dzieje na sali porodowej? Pani Forbes, właśnie urodziła synka- uśmiechnęła się. Mogę się z nią zobaczyć? Przysiadłem na brzegu ł.

Nie płacz, że coś się skończyło, tylko uśmiechaj się, że ci się to przytrafiło. Niedziela, 1 listopada 2015. Powiem ci, że poszło ci nadzwyczajnie dobrze- powiedziała Caroline, kiedy wieczorem wróciła do domu. - Przez cały dzień w pracy, zamartwiałam się, czy dasz sobie ze wszystkim radę, a ty ogarnąłeś nawet obiad i naszych przedszkolaków- uśmiechnęła się, dając mi całusa w policzek. - Elijah, powiedział, że Jaya coś trapi, a kiedy go o to pytasz, nie chce powiedzieć o co c.

Zmarł w dwutysięcznym czternastym roku. Staliśmy w strugach deszczu, przyglądając się nagrobkowi. Wyszła przed nasz tłumek i zaczerpnęła powietrza. Zawiodłem Niklausa- powiedział po chwili. - Zawiodłem ich wszystkich- dodał spoglądając za oddalającymi się sylwetkami swoich bliskich. Ty naprawdę w to wierzysz? Dziękuje ci, Caroline- powiedział.