Którą starasz się ukryć,. Wtorek, 2 czerwca 2015. Jak ja to tu zakończę? To tak, jakbym zawsze miał krew na rękach. Wszystko, co zyskuje jest jednym, a ja idę w tysiąc do końca.

Świt Czas, kiedy ciemność oraz chłód zostają odegnane przez światło niosące obietnicę ciepła, a z nim ukojenie. Ciepło wydawało się takie kojące. Było bliżej niż na wyciągnięcie ręki.

Na pewno kiedyś tu wrócę, ale nie obiecuję kiedy. Najpierw chciałabym przeredagować historię, rozdział po rozdziale, porządnie się na niej skupić, bo ciągle mi coś gdzieś nie gra i trzeszczy. Kolejną sprawą jest fakt, że życie mnie nie rozpieszcza. Zaczęłam w domu remont, do tego pracuję, w weekendy mam szkołę i na prawdę, gdy wracam wieczorem do domu to ostatnią rzeczą o której myślę, o ile w ogóle o niej myślę, jest pisanie. Mam teraz za dużo spraw na głowie.