μια στιγμη να κοπει η λαχταρα, ξαναγινουνται αλυσιδες οι φτερουγες! Αγρυπνατε, πολεματε, κρατατε μερα νυχτα αναμμενη τη λαμπαδα, την ψυχη σας! Χτυπατε, σφυροκοπατε τις φτερουγες. Χτυπατε, σφυροκοπατε τις φτερουγες! Ο τελευταιος πειρασμος Ν. Σάββατο, 23 Ιουλίου 2011. Τίποτα δεν παραμένει το ίδιο. Ο κόσμος μοιάζει να έχει τρελαθεί. Όλοι έγιναν εχθροί με όλους. Κυνηγάνε να φάνε τις σάρκες ο ένας του άλλου σε ένα αέναο ανθρωποκυνηγητό. Τα πάντα ήταν ήρεμα! .

Μα στιγμές, στιγμές, το φως αλλάζει, κι οι σκιές μας που σιωπούν, γίνονται γυμνό κορμί που στάζει και καρδιές που αιμορραγούν. Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Τρίτη, 27 Μαρτίου 2012. Όσο μεγάλωνα και πάλευα για τα όνειρα που έκανα παιδί κάτι άρχισε να άλλαζει. Σαν να χάσαμε τον δρόμο όλοι μαζί.

We have a map for the piano. Is touching yourself worth an eternity in hell? Παρασκευή, 12 Ιουνίου 2015. Δεν φταίνε πάντα τα πιάνα, μερικές φορές φταίνε και οι κιθάρες. Έθαψε σε κάποιου την αυλή η Gogoth. Παρασκευή, 16 Μαρτίου 2012. Δεν νιώθω ενοχές που δεν φεύγω. Νιώθω ενοχές που δεν γράφω. Κι ύστερα λέω, δεν πρέπει να νιώθω έτσι, δεν φταίω εγώ.

Τρίτη, 16 Αυγούστου 2011. Μετά από 2,5 χρόνια και 271 αναρτήσεις, ήρθε η ώρα να σας χαιρετήσω. Ο annanotopos έκανε τον κύκλο του. Καλό blogging και φιλιά! Κι επειδή άνθρωποι ήμαστε και μεγάλες κουβέντες δεν κάνει να λέμε, ο.

Yet if hope has flown away,. In a night, or in a day,. In a vision or in none,. Is it therefore the less gone? Πέμπτη, 28 Μαΐου 2015. Τον καταλαμβάνει μια ακατανόητη θλίψη. Δεν είναι αρρώστια ή διαστροφή, μα σαγήνη της φύσης. Είναι η μεθυστική ηδονή που προσφέρει η θέαση του κόσμου πίσω από δυο παιδικά, δακρυσμένα μάτια. Αλμυρά δάκρυα που κυλούν μέσα στο στόμα. Άπλωσε το χέρι του να ξεκλει.