Dom w Toskanii czyli rozmyślania w cieniu porta morte i inne historie. Do widzenia, moi drodzy. Studnia życzeń co świat się . Dom w Toskanii czyli rozmyślania w . Dom w Toskanii czyli rozmyślania w . Centro storico palazzo porta morte convento Anghiari Arezzo San Galgano wino oliwa z oliwek. Piątek, 02 stycznia 2015.

Jeszcze nie wiem co tu napisać - ale wkrótce się dowiem . Wtorek, 16 maja 2017. Ponad trzy tygodnie po terminie, wywołany na świat dwoma zastrzykami - urodził się spóźniak. Jest tak maleńki, że żadne imię do niego jeszcze nie pasuje. Bardzo stara się żyć i udaje mu się to! Na razie chodzi z mamą poza stadem. Muszę ich pilnować, bo maleństwo jest słabiutkie i co chwilę zasypia, a mama zapomina gdzie go zostawiła. Dzisiaj miał być porządny obiad .

Ostatni weekend wplątany w bolesne zaszłości, rozmowy, zaskoczenia,. Na koncertach wyłączałam się z rzeczywistości,. By zaraz po nich z powrotem wpaść w to miejsce umysłu,. W którym wcale nie chcę być. Jeden nierozważny krok w życiu, jedno zaufanie niewłaściwemu człowiekowi,. O jedno poświęcenie siebie za dużo,. A kula u nogi nigdy nie przestanie ciążyć. Tak, piszę o moim małżeństwie, tej wiecznie rozdrapywanej ranie,. Życie toczy się mimo,.

103,5 x 147 cm. Niektórzy mają skłonność do nadinterpretacji. Nieistniejących szukając podtekstów, podejrzliwie snują nowe wątki. A innym znów razem redukują przekaz, sprowadzając go do biograficznej notki. Tu jednak między wierszami trzeba umieć czytać. Piątek, 14 sierpnia 2015. Otóż nie, bowiem lęk przed śmier.

Gdzie jest mój dom? Asymp; Dodaj komentarz. Nigdzie nie czuję się w pełni u siebie. Na rodzinnych Pałukach coraz mniej znajomych twarzy. Dzieci, z którymi się kiedyś bawiłam, mają już teraz swoje dzieci. Wrocław staje się też obcy, zabetonowany, coraz mniej zielony. Do miejscowości, w której teraz mieszkam, nie jestem wcale przywiązana emocjonalnie. Mogłabym się w jeden dzień spakować i wyprowadzić. Z zasady od pewnego czasu nie angażuję się w akcje pomocy zwierzęto.

Czwartek, 22 sierpnia 2013. Świat się zmienia jak w kalejdoskopie. Pamiętacie tą mnie sprzed roku? Z ogromnymi aspiracjami pracowniczymi. Taka ja, która koniecznie musiała być najlepsza. Nieprzespane noce, pełne nerwów dni. Popatrzyłam na siebie dzisiaj w lustrze. Sama siebie w pierwszej chwili nie poznałam. Czyżby pogodzona ze sobą? Radość sprawiają najmniejsze drobnostki.