Długo w nocy stukają klawisze. Wodzi mnie, nosi, telepie i trzepie jak fajerwerkiem w odwróconym wiadrze. Środa, 13 Grudzień 2017. Że będzie bolało, że nie wytrzymam, że na drugi-trzeci dzień zacznę płakać albo krzyczeć, albo wyskoczę przez okno, albo zwariuję, albo po prostu zrobię z siebie pośmiewisko. Poniedziałek, 18 Wrzesień 2017. Chyba uznała to za żart.

Czasem zdarza się ,że praca nad książką przypomina trochę przysłowiowego kota w worku. Tak było w tym wypadku. Zgodziłam się zilustrować tekst nie czytając go , tylko słysząc o czym on będzie. Na szczęście, dzięki świetnej współpracy z redakcją Centrum Edukacji Domowej jakoś wspólnymi siłami kota z worka się wyciągnęło.

Wczoraj wydarzyły się trzy niesamowite rzeczy. A co to jest DNA? Spytał lekarz, patrząc w klawiaturę. To P A N nie wie? 8211; zdziwił się syn. Coś słyszałem, powiedział, ale chciałbym to uściślić. A może tylko mi się. Posted in Nie jest tak źle.

Kiedy jedyny we wsi Polak zwolywal pod wieczor kury do kurnika, wszystkie tubylcze dziecka wisialy na plocie, towarzyszac mu choralnie. U potomkow kurzego hodowcy slowa polskiego juz nie uswiadczy, a kury? Chyba ze w lodowce, w hipermarkecie. W odwecie za cip cip, smiejemy sie z Michela, ktory do drobiu zwraca sie per bi. bi! Jakikolwiek by on nie byl. Czasem dobrze czerpac z doswiadcze.

I zaczynam wycinać tą kolorową wycinankę. Myśli, słów nigdy nie wypowiedzianych, obrazków, wiórków i skrawków. Zrobię z tego taki ładny ulepczyk, będe nim podrzucać jak Zośką, to tu to tam. Czwartek, 16 lipca 2015. A teraz powiem o swojej tęsknocie za kotem, który zniknął. Szkoda, lecz coś za coś. Ofiarą na przebłaganie Japy - sąsiada ogra. Ma on nieczułe serce, które tykane przeze mnie prośbami, wydawało sprośne buahaha i czyniło dalej złe i okrutne.

Ma miejsce, kiedy widzimy lub doświadczamy czegoś, co tańczy w naszym sercu. Znałam go przez to, jak chciał nam opowiedzieć świat, w obrazach fotograficznych, opowiastkach i abstrakcjach. Czasem nie rozumiałam co on chce powiedzieć dosłownie, aby tym lepiej zobaczyć palec wskazujący Tajemnicę. Poza twórczością, znałam jego życie w zarysie, namalowanym słowami przyjaciela. Staszek miał jakiś mój obraz, tego obrazu nie lubił, potem polubił, potem chyba się rozczarował kolejnym, innym aspektem.

po prostu jeden durny rok się skończył, ale przynajmniej bylo wiadomo o co mu chodziło, a co w nowym? I tu zagadka . to ja już wolałam stary, bo jak stary znajomy. a poza tym nowy rok, czyli kolejny rok, czyli starsza o rok, a to akurat mnie mało bawi zważywszy na okolicznosci. i do tego zupełnie nie wiem w której młodości jestem? A mówiłam żeby nie.

Po podłodze walały się białe kości. Kilka brunatnych plam na nieheblowanych deskach, brudne łachmany porzucone w kącie, słoiki ustawione w równych rzędach na prowizorycznych półkach, te z marynowanymi grzybkami, domowymi kompotami oraz te z bladożółtą cieczą, w której pływały kawałki zwierzęcych organów. Piątek, 6 czerwca 2014.

Poniedziałek, 22 lutego 2016. Ani zrobić zdjęć auta na sprzedaż, ani porządnie i szybko wysuszyć wypucowanego wnętrza, ani gałęzi sprzątnąć po radykalnych cięciach jabłoni, orzecha i wierzby, ani preparatu na rany po owych cięciach zastosować. Nic, ino w chałupie siedzieć można - taka pogoda. A tu działać trzeba, bo będzie za późno. Sobota, 19 września 2015.