Nie było spokojniejszego miejsca w czarodziejskim świecie niż Hogwart we wczesnych godzinach porannych. Niewielu uczniów miało ochotę wytknąć choćby stopę spod kołdry, gdy za oknem świtało, nie wspominając już o odwiedzinach pokoju wspólnego. Nawet nauczyciele śnili w swoich dobrze ukrytych sypialniach. Jedynie Filch mógłby przechadzać się po korytarzach. Chłód kamiennej podłogi ziębił moje nagie stopy. Nie czułam już paru palców.

Niedziela, 29 marca 2015. Owinęłam się szczelniej szalikiem, mocniej naciągnęłam czapkę na uszy, a ręce wcisnęłam do kieszeni kurtki. Dzisiejszy dzień był najmroźniejszym spośród tych, które dotychczas minęły tej zimy. Nie miałam pojęcia, ile wskazywał termometr, ale chyba i bez patrzenia na niego mogłam stwierdzić, że było grubo poniżej piętnastu stopni na minusie.

W końcu kto by się nie cieszył? Od wolności nie dzielił jej już nie wiadomo jak długi mur. Teraz dzieliły ją od niej godziny, może nawet minuty. W tym momencie najważniejsza była cierpliwość. No i ukrycie wszystkich emocji. Choć patrząc na Tristana nie trudno było zrozumieć, że raczej ciężko jej to szło. Nic nie mogło jej zepsuć nastroju. Może pozwoli je zabrać do Angli. Tylko po co to wszystko? Gdzie w tym sens? .

Lirik Hivi - Sama sama tahu. Kata orang yang baik belum tentu terbaik. Berulang kali coba pergi namun aku berbalik. Tapi ada-ada saja yang membuatku yakin lagi padamu. Kau dan aku mencari jalan tuk bersatu lagi. Memulai yang baru dengan masa lalu. Kadang ku sendiri, kadang ku mencari. Namun selalu padamu ku kembali. Kadang masa depan ada di belakang. Kadang masa depan ada dibelakang.