Blog jest zawieszony na czas nieokreślony. Nie mam pojęcia, kiedy i czy w ogóle wrócę do tej historii. Blog jest zawieszony na czas nieokreślony. Nie powiadamiajcie o notkach, bo niestety nie.

Teraz możecie mnie znaleźć na SZEPTANE-WSPOMNIENIA. Na Merlina, ta szkoła mnie dobija! Ale nie martwcie się, rozdział 8 jest w trakcie pisania i pojawi się jeszcze przed świętami, a nawet jeśli nie.

Straciłam wenę do pisania fanficków, obecnie piszę tylko niezależne opowiadania i wiersze. Postaram się znów zacząć czytać Wasze blogi, zapewne mam spore zaległości. Mam nadzieję, że zechcecie czytać moje nowe opowiadanie.

Wielkimi krokami zbliżał się grudzień. Mało kto wychodził na piękne błonia Hogwartu, a dziedzińce też zaczynały świecić pustkami. Pierwszy śnieg spadł tydzień wcześniej niż powinien, więc uczniowie nie opuszczali zamku, jeśli nie było to konieczne. Amy szła szybkim krokiem w stronę lochów, aby nie spóźnić się na lekcję eliksirów, gdy nagle ktoś z impetem na nią wpadł. Amy upadła na zimną podłogę, a wszystkie jej książki rozrzucone były dookoła niej. Przepraszam - mruknęła po raz ko.

Zaskrzypiał cieńki głos, który już po raz kolejny śmiał irytować arystokratyczne ucho Bellatriks. Machnęła więc ręką, napotykając twardą materię, która zakłóciła wędrówkę jej dłoni. Otworzyła zaspane oczy i ujrzała hebanowe tęczówki, których wielkość wciąż była dla jedenastolatki tajemnicą. Czy to przez strach, a może chęć zobaczenia jak największej powierzchni? Ta myśl nieco ją zirytowała, sama nadając na swoje ciało określenie powierzchnia. Nic ci nie jest? Rudolf wpatrywał si.