Kto by powiedział, że to już prawie koniec lipca? Nie wam jak wam, ale mnie bardzo szybko to przeminęło. Może dlatego, że mam bardzo zajęte wakacje, co niestety równa się z brakiem czasu na pisanie. Jednak na razie nie kończę, bo gdy tylko o tym gdzieś wspomnę, zostaję zasypywana miłymi komentarzami. I co ja mam z Wami zrobić? Pracuję, pracuję i jeszcze raz pracuję. Jednak znalazłam chwilę czasu i stałam się świeżo upieczonym kierowcą! Jestem z siebie dumna pod tym względem.

2 Ujawnić siedem faktów o sobie. 3 Nominować dziesięć innych osób. 4 Poinformować o tym dane osoby. Lubię, a raczej uwielbiam niemiecki.

What will happen next? Nic nie mogło mnie zatrzymać w Londynie. Chyba w każdym miejscu znajdzie się coś, co by mnie od niego odtrącało. Najbardziej będzie mi brakować Betty i małej Caroline, z którymi zżyłam się chyba najbardziej. To nieprawdopodobne, że byłam w związku z facetem, który miał żonę. Jego przyjaciele na pewno o tym wiedzieli! Zakończyłam swój rozdział w Londynie, ciekawe na co teraz przyjdzie kolej? Pozostały mi jedynie wspomnienia i zdjęcia z Sylwestra.

Serdecznie zapraszam Was na mój drugi blog z opowiadaniem. To historia z tym samym głównym bohaterem, ale zupełnie różniąca się od tej na tym blogu.

Przepraszam, że nie byłem na Twoim pogrzebie. Nie mogłem, nie byłem w stanie patrzeć jak zakopują Cię pięć metrów pod ziemią. Jesteś miłością mego życia i nikt cię nie zastąpi. Jak się znajdzie kiedyś jakaś dziewczyna, wiedz, że nie pokocham jej tak jak ciebie. Kocham cię i nigdy już nie przestanę. Patrzał na znajdującą się fotografię na nagrobku. Chłopak uśmiechnął się blado, całując jej dłoń. Przytaknął i ucałował jej policzek. Mógłbyś to dać moim rodzicom, jak tu przyjadą? .